باب (۴): صبح و شامی در راه خدا رفتن، از دنیا و ما فیها بهتر است
۱۱۹۶- «عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ س عَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: «لَغَدْوَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَوْ رَوْحَةٌ خَيْرٌ مِنَ الدُّنْيَا وَمَا فِيهَا»».(بخاری: ۲۷۹۲)
ترجمه: «انس بن مالک سروایت می‌كندكه نبی اكرم جفرمود: «صبح و شامی در راه خدا رفتن (جهاد كردن) از دنیا و آنچه در آن وجود دارد، بهتر است»».
۱۱۹۷- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س عَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: «لَقَابُ قَوْسٍ فِي الْجَنَّةِ خَيْرٌ مِمَّا تَطْلُعُ عَلَيْهِ الشَّمْسُ وَتَغْرُبُ». وَقَالَ: «لَغَدْوَةٌ أَوْ رَوْحَةٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ خَيْرٌ مِمَّا تَطْلُعُ عَلَيْهِ الشَّمْسُ وَتَغْرُبُ»».(بخارى: ۲۷۹۳)
ترجمه: «ابوهریره سمی‌گوید: نبی اكرم جفرمود: «جایی به اندازه یک كمان، در بهشت، از آنچه خورشید بر آن طلوع و غروب می‌كند، بهتر است». و افزود: «صبح و شامی در راه خدا رفتن (جهاد كردن) از تمام چیز‌هایی كه خورشید بر آنها طلوع و غروب می‌كند، بهتر است»».