باب (۲): جستجوی شب قدر، در هفت شب آخر رمضان
۹۶۵- «عَنِ ابْنِ عُمَرَ ب أَنَّ رِجَالاً مِنْ أَصْحَابِ النَّبِيِّ ج أُرُوا لَيْلَةَ الْقَدْرِ فِي الْمَنَامِ فِي السَّبْعِ الأَوَاخِرِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: «أَرَى رُؤْيَاكُمْ قَدْ تَوَاطَأَتْ فِي السَّبْعِ الأَوَاخِرِ فَمَنْ كَانَ مُتَحَرِّيهَا فَلْيَتَحَرَّهَا فِي السَّبْعِ الأَوَاخِرِ»».(بخارى: ۲۰۱۵)
ترجمه: «عبد الله بن عمر بروایت میكند كه: چند تن از اصحاب پیامبر جخواب دیدند كه شب قدر، در هفت شب آخر رمضان است. رسول خدا جفرمود: «می بینم كه خوابهای شما در باب اینكه شب قدر در هفت شب آخر رمضان می‌باشد، موافق یكدیگر است. پس كسی كه در صدد یافتن شب قدر می‌باشد، آنرا در هفت شب آخر رمضان، جستجو نماید»».
۹۶۶- «عَنْ أَبِي سَعِيدٍ س قَالَ: اعْتَكَفْنَا مَعَ النَّبِيِّ ج الْعَشْرَ الأَوْسَطَ مِنْ رَمَضَانَ فَخَرَجَ صَبِيحَةَ عِشْرِينَ فَخَطَبَنَا وَقَالَ: «إِنِّي أُرِيتُ لَيْلَةَ الْقَدْرِ ثُمَّ أُنْسِيتُهَا أَوْ نُسِّيتُهَا فَالْتَمِسُوهَا فِي الْعَشْرِ الأَوَاخِرِ فِي الْوَتْرِ، وَإِنِّي رَأَيْتُ أَنِّي أَسْجُدُ فِي مَاءٍ وَطِينٍ فَمَنْ كَانَ اعْتَكَفَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ج فَلْيَرْجِعْ». فَرَجَعْنَا وَمَا نَرَى فِي السَّمَاءِ قَزَعَةً فَجَاءَتْ سَحَابَةٌ فَمَطَرَتْ حَتَّى سَالَ سَقْفُ الْمَسْجِدِ وَكَانَ مِنْ جَرِيدِ النَّخْلِ وَأُقِيمَتِ الصَّلاةُ فَرَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج يَسْجُدُ فِي الْمَاءِ وَالطِّينِ حَتَّى رَأَيْتُ أَثَرَ الطِّينِ فِي جَبْهَتِهِ».(بخارى: ۲۰۱۶)
ترجمه: «ابوسعید خدری سمی‌گوید: در دهه دوم رمضان با رسول الله جبه اعتكاف نشستیم. آنحضرت جصبح روز بیستم، بیرون آمد وبه ایراد سخن پرداخت وفرمود: «شب قدر، در خواب برایم مشخص شد. ولی من آنرا فراموش كردم و یا آنرا از یادم بردند. پس آنرا در شبهای فرد دهه آخر، جستجو نمایید. و همچنین، در خواب دیدم كه میان آب وگل، سجده میكنم. هركس با من معتكف بوده است، به خانه‌اش برگردد». راوی می‌گوید: وقتی به خانه برگشتیم، هیچ پاره ابری در آسمان ندیدیم. اما دیری نگذشت كه ابری آمد و باران تندی، باریدن گرفت و آب از سقف مسجد كه از شاخه نخل ساخته شده بود، سرازیرشد. وقتی كه نماز اقامه شد، دیدم كه رسول الله جمیان آب وگل، سجده میكند و اثر گل را بر پیشانی (مباركش) مشاهده نمودم».