ترجمه صحیح بخاری

باب (۱۸): مثال بخیل وصدقه دهنده

۷۲۳- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: «مَثَلُ الْبَخِيلِ وَالْمُتَصَدِّقِ كَمَثَلِ رَجُلَيْنِ، عَلَيْهِمَا جُبَّتَانِ مِنْ حَدِيدٍ، مِنْ ثُدِيِّهِمَا إِلَى تَرَاقِيهِمَا، فَأَمَّا الْمُنْفِقُ: فَلا يُنْفِقُ إِلاَّ سَبَغَتْ، أَوْ وَفَرَتْ عَلَى جِلْدِهِ، حَتَّى تُخْفِيَ بَنَانَهُ، وَتَعْفُوَ أَثَرَهُ. وَأَمَّا الْبَخِيلُ: فَلا يُرِيدُ أَنْ يُنْفِقَ شَيْئًا، إِلاَّ لَزِقَتْ كُلُّ حَلْقَةٍ مَكَانَهَا، فَهُوَ يُوَسِّعُهَا وَلا تَتَّسِعُ»».(بخارى: ۱۴۴۴)

ترجمه: «ابوهریره سروایت می‌كند كه نبی اكرم جفرمود: «مثال صدقه دهنده و بخیل، مانند دو مردی است كه زره آهنی بر تن كرده باشند. و آن زره، از سینه تا گلوی آنان را در بر گرفته باشد. شخص صدقه دهنده، هنگامی كه صدقه می‌دهد، آن زره، گشاده می‌شود وتمام بدنش را در برمی گیرد تا جائی كه نه تنها انگشتانش را می‌پوشاند بلكه رد پایش را نیز از بین میبرد (گناهانش را محو می‌كند) ولی بخیل هنگامی كه می‌خواهد چیزی انفاق كند, حلقه‌های آن زره، تنگ‌تر می‌شود. و هر چه سعی می‌كند، نمی‌تواند آنرا گشاده‌تر نماید»».