برخی از کلمات قصار پیامبرصدر نیایش
۱- عایشه گفت: پیامبرصدر دعا و نیایش از سخنان جامع و کلمات قصار خوشش می‌آمد و غیر آن را نمی‌گفت. اینک ما دعاهای لازم را ازاو ذکر می‌کنیم: از انس روایت است که بیشترین دعای پیامبرصاین دعا بود: «اللهم، ربنا آتنا فی الدنیا حسنة وفی الاخرة حسنة وقنا عذا ب النار»«خداوندا پروردگارا در دنیا و آخرت بما نیکی عطاکن و ما را از عذاب آتش دوزخ مصون دار».
۲- مسلم روایت‌کرده است که پیامبرصاز یکی از مسلمین عیادت می‌کردکه بسیار ضعیف و ناتوان شده بود. پیامبرصگفت: «هل كنت تدعو بشئ أو تسأله إیاه؟ " قال نعم.كنت أقول: اللهم ما كنت معاقبی به فی الاخرة فعجله لی فی الدنیا.فقال رسول اللهص: سبحان الله، لا تطیقه أو لا تستطیعه، أفلا قلت: اللهم آتنا فی الدنیا حسنة وفی الاخرة حسنة وقنا عذاب النار»«آیا دعائی می‌کردی؟گفت: آری. می‌گفتم: خداوندا عقابی و عذابی را که درآخرت به من، می‌دهی، اکنون دردنیا به من ده. پیامبرصگفت: سبحان الله تو طاقت آن را نداری، چرا نگفتی: آللهم ربنا آتنا...».
۳- احمد و نسائی روایت‌کرده‌اند که سعد از یکی از پسرانش شنید که می‌گفت: خداوندا از تو بهشت و غرفه‌های آن و فلان چیز و فلان چیز را می‌خواهم و از آتش دوزخ و اغلال و سلاسل آن، بتو پناه می‌برم. سعد گفت: از خداوند خیر کثیری طلب‌کردی و از شر کثیری به او پناه بردی و من از پیامبرصشنیده‌ام که می‌گفت: گروهی خواهند بود که در دعا زیاده‌روی می‌کنند و برای توکافی است که بگوئی: «اللهم إنی أسألك من الخیر كله ما علمت منه وما لم اعلم، واعوذ بك من الشر كله ما علمت منه وما لم أعلم»«خداوندا من همه خیرونیکی‌ها را آنچه که می‌دانم و آنچه که نمی‌دانم، از تو می‌خواهم و از تمام بدی‌ها و شرها آنچه که می‌دانم و آنچه که نمی‌دانم، بتو پناه می‌برم».
آنان از ابن عباس روایت‌کرده‌اندکه پیامبرصاین دعا را می‌خوانده است: «رب اعنی ولا تعن علی، وانصرنی ولا تنصر علی، وامكر لی ولا تمكر علی، واهدنی ویسر الهدى لی وانصری على من بغى علی، رب اجعلنی لك شكارا، لك ذكارا، لك رهابا لك مطواعا، لك ، مخبتا أواها إلیك منیبا، رب تقبل توبتی، واغسل حوبتی، ، وأجب دعوتی، وثبت حجتی، وسدد لسانی واهد قلبی، واسلل سخیمة صدری»«خداوندا مرا اعانت و یاری‌کن و کسی را بر علیه من اعانت مکن، و مرا پیروزگردان و کسی را برمن پیروز مگردان، مکر و چاره‌جوئی، مرا به ثمر برسان و مکر و چاره‌جوئی، بر علیه مرا به ثمر مرسان، خداوندا مرا برای خود بسیار سپاس‌گزار و یاد کننده و ترسان و فرمان‌بردار و نالان بدرگاهت و پشیمان بسویت‌گردان، پروردگارا توبه‌ام را پذیرا باش و گناهم را ببخش و دعایم را اجابت‌کن و حجت و دلیلم را ثابت و استوار دار، و زبانم را راست و گویا و قلبم را هدایت یافته‌گردان و کینه و حقد را از دلم بیرون‌کن».
مسلم اززید بن ارقم روایت‌کرده است که گفت: من بشما نمی‌گویم مگر چیزی که پیامبرصآن را می‌گفت: «اللهم إنی أعوذ بك من العجز والكسل، والجبن والبخل والهرم، وعذاب القبر، اللهم آت نفسی تقواها، زكها انت خیر من زكاها، إنك ولیها ومولاها، اللهم إنی أعوذ بك من علم لا ینفع، ومن قلب لا یخشع، ومن نفس لا تشبع ومن دعوة لا یستجاب لها»«خداوندا از ناتوانی و تنبلی و ترس و بخل و پیری و عذاب قبر، بتو پناه می‌برم. خداوندا به نفسم تقوی عطاکن و آن را پاک‌گردان، که تو بهترین تزکیه دهنده نفس و سرپرست و مولای آن هستی. خداوندا از دانش بی‌سود و از قلب بدون خشوع و نفس سیری ناپذیر و دعای نامستجاب بتو پناه می‌برم».
در صحیح حاکم آمده است، که پیامبرصگفت: «أتحبون أیها الناس أن تجتهدوا فی الدعاء؟ قالوا: نعم یا رسول الله قال: قولوا: اللهم اعنا على ذكرك وشكرك وحسن عبادتك»«ای مردم آیا دوست داید که در دعا فراوان بکوشید؟ گفتند: آری ای پیامبر. فرمود بگوئید: خداوندا ما را بر ذکر و شکر و حسن پرستش و عبادت خود یاری کن».
در روایت امام احمد آمده است: «ألظوا بیا ذا الجلال والاكرام»،«برگفتن یا ذا... مداومت کنید».
باز او گوید: پیامبرصمی‌گفت: «یا مقلب القلوب ثبت قلبی على دینك والمیزان بید الرحمن عزوجل، یرفع أقواما ویضع آخرین»«ای خدائی که دل‌ها همه در دست تو است، قلبم را بر دین خود ثابت نگه دار. ترازو در دست خداوند مهربان است. گروهی را بالامی‌برد و احترام و عزت می‌بخشد و گروهی را پائین می‌آورد و خواری و ذلت می‌بخشد».
از ابن عمر روایت است که پیامبرصمی‌گفت: «اللهم إنی أعوذ بك من زوال نعمتك، وتحول عافیتك، وفجأة نقمتك وجمیع سخطك» «خداوندا از زوال نعمت تو و تحول عافیت تو و عذاب ناگهانی تو و فراهم شدن ناخشنودی تو، بتو پناه می‌برم». ترمذی گوید: پیامبرصگفت: «اللهم انفعنی بما علمتنی، وعلمنی ما ینفعنی، وزدنی علما، والحمد لله على كل حال، واعوذ بالله من حال أهل النار» «خداوندا و سیله دانشی که به من آموخته‌ای، مرا سود و نفع برسان و چیزی را که برایم سودمند است، به من بیاموز، و دانشم را بیفزای، در هر حال و احوالی ستایش خدای را است و پناه بر خدا از حال اهل دوزخ».
مسلم روایت‌کرده که فاطمه به پیشگاه پیامبرصآمد و از او خادمی می‌خواست. پیامبرصبه و ی‌گفت: بگو: «اللهم رب السموات السبع ورب العرش العظیم، ربنا ورب كل شی، منزل التوراة والانجیل والقرآن، فالق الحب والنوى، أعوذ بك من شر كل شئ أنت آخذ بناصیته، أنت الاول فلیس قبلك شئ وأنت الاخر فلیس بعدك شئ، وأنت الظاهر فلیس فوقك شئ، وأنت الباطن فلیس دونك شئ اقض عنی الدین وأغننی من الفقر» «خداوندا ای پروردگار آسمان‌های هفتگانه و ای پروردگار عرش عظیم و ای پروردگارما و همه چیز، ای نازل‌کننده تورات و انجیل و قرآن، ای شکافنده و رویاننده هسته و دانه و از شر و بدی هر چیزی که زمام آن بدست تواست، بتوپناه می‌برم. تو نخستین موجودی هستی که هیچ چیز بیش از تو نبوده است. و تو آخرین موجودی هستی که هیچ چیز پس ازتو نیست. تو آنچنان ظاهرو پیدائی که هیچ چیزاز تو پدیدارترنیست و تو آنچنان ناپیدائی که هیچ چیزاز تو ناپیداتر نیست مرا ببازپرداخت دینم موفق‌کن و مرا از فقر بی‌نیازگردان».
باز هم روایت شده است که پیامبرصمی‌گفت: «اللهم إنی أسألك الهدى والتقى والعفاف والغنى» «خداوندا از تو هدایت و تقوی و پاکدامنی و بی‌نیازی می‌طلبم». ترمذی با روایت حسن و حاکم از ابن عمر روایت‌کرده‌اند که گفت:کمتر پیش می‌آمد که پیامبرصما، از مجلسی برخیزد و با این‌کلمات برای یارانش دعا نکند: «اللهم اقسم لنا من خشیتك ما تحول به بیننا وبین معصیتك، ومن طاعتك ما تبلغنا به جنتك، ومن الیقین ما تهون به علینا مصائب الدنیا، ومتعنا بأسماعنا وأبصارنا، وقوتنا ما أحییتنا، واجعله الوارث منا، واجعل تأرنا على من ظلمنا، وانصرنا على من عادانا، ولا تجعل مصیبتنا فی دیننا، ولا تجعل الدنیا أكبر همنا، ولا مبلغ علمنا، ولا تسلط علینا من لا یرحمنا» «خداوندا خشیت و ترس از خود را، آن اندازه بما عطاکن، که مانع عصیان ما شود و ازطاعت و فرمانبرداری خودت، آن مقدار، به ما عطا کن که ما را به بهشت تو برساند و آن اندازه یقین و باوری، به ما ده که مصائب دنیا را برما آسان‌کند. و تا آنگاه که ما را زنده می‌داری، ما را از نیروی شنوائی و بینائی و توان جسمی برخوردار و بهره‌مند ساز، و آن را به و ارث ما نیز عطا کن و انتقام ما را از دشمن، ممکن و مقدور،گردان و ما را بر دشمنان یاری رسان و ما را در دین به مصیبت‌گرفتار مکن، که مبادا بزرگ‌ترین آرزویمان و هدف از دانشمان، دنیا باشد و بر ماکسانی را مسلط مگردان، که به ما رحم و شفقت نمی‌کنند».