در پرداخت زکات نیت شرط است
چون پرداخت زکات عبادت و پرستش خداست، بنابراین برای صحت آن نیت و قصد پرداخت آن، بعنوان عبادت لازم و شرط است بدینگونه که زکات دهنده بهنگام پرداخت آن قصدکندکه آن را برای رضای خدا و بمنظور کسب پاداش از طرف خدا و بعنوان زکات فرض و و اجب پرداخت می‌کند. خداوندمی‌فرماید: ﴿وَمَآ أُمِرُوٓاْ إِلَّا لِیَعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِینَ لَهُ ٱلدِّینَ﴾[البینة: ۵]. «و بدانان دستور داده نشده است مگر اینکه با اخلاص کامل خداوند را عبادت و پرستش‌کنند و دین را از آن او بدانند».و پیامبرصفرمود: «إنما الاعمال بالنیات وإنما لكل امرئ ما نوى»«ارزش اعمال بستگی به نیت انجام دهنده آن دارد و به هرکس آن چیزی می‌رسدکه در نیت او بوده است». مالک و شافعی شرط دانستهاند که پرداخت کننده زکات دروقت پرداخت، نیت کند. ابوحنیفه می‌گوید: بوقت پرداخت یا بوقت برطرف شدن و اجب، پرداخت کننده زکات باید نیت‌کند و امام احمد می‌گوید اندکی پیش از پرداخت نیز می‌توان نیت کرد.