حدود
«حدود» جمع «حد» است که به معنی فاصله و مانع بین دو چیز است. گویند چیزی که چیزی را از چیزی دیگر جداکند از جمله حدود الدار وحدود الارض، یعنی حریم خانه وحریم زمین یا مرزهای خانه ومرزهای زمین.
در زبان عربی حد بمعنی منع است و دراصطلاحات شرع، عقوبات وکیفرها را «حدود» می‌گویند چون اغلب این حدود،گناهکار را بعد از اجرای آن‌ها از بازگشت مجدد بگناهی‌که برای آن‌کیفر شده است، بازمی‌دارد. و گاهی خودگناه و معصیت را «حد» می‌گویند: ﴿تِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِ فَلَا تَقۡرَبُوهَاۗ﴾[البقرة: ۱۸۷]. «این‌ها که برشمردیم معصیت در پیشگاه خدا است بدان‌ها نزدیک مشوید».
«حد» شرعاً عقوبت وکیفری استکه بجهت حق الله اجرا میگردد. بنابراین «تعزیر» داخل حدود نیست چون میزان آن و نوع آن معین نشده و برای و نظر حاکم شرع موکول گردیده است و قصاص نیز از تعریف حدود خارج می شود چون قصاص حق بشر است نه حق الله.