شکیبائی به هنگام بیماری
بر بیمار است که ناراحتی را تحمل کند و شکیبا باشد، چون هیچ چیزی برای انسان، بهتر از شکیبائی نیست.
۱- مسلم از صهیب بن سنان روایت کرده است که پیامبرص گفت: «عجبا لامر المؤمن إن أمره كله خیر - ولیس ذلك لاحد إلا للمؤمن - إن أصابته سراء شكر فكان خیرا له وإن أصابته ضراء صبر فكان خیرا له» «ازکار مومنان در شگفتم که همه حالات‌شان خیر است -تنها مومنان چنینند -هرگاه بخوشی و شادی برسند خدا را سپاس‌گزارند پس بخیرو نیکی دست می‌یابند و هرگاه به ناخوشی و ناراحتی برسند شکیبائی را پیشه می‌کنند و پاداش آن را می‌یابند، پس درآنصورت نیز بخیرو نیکی دست می‌یابند».
۲- بخاری از انس روایت کرده است که‌گفت: از پیامبرصشنیدم که می‌گفت: «إن الله تعالى قال: إذا ابتلیت عبدی بحبیبتیه فصبر عوضته منهما الجنة» «همانا خداوند می‌فرماید: هرگاه بنده خویش را بدرد چشم مبتلاکردم و چشمانش را از دست داد بجای آن‌ها بهشت را بوی می‌دهم».
۳- بخاری و مسلم از عطاء بن ریاح از ابن عباس روایت کرده‌اند که گفت دلت می‌خواهد زنی از اهل بهشت را بشما نشان دهم؟ گفتم: آری.گفت: این زن سیاه است که به پیشگاه پیامبرصآمد و گفت: من به بیماری صرع مبتلا هستم و خویشتن را برهنه می‌سازم و لباسم را از تن بیرون می‌آورم، در پیشگاه خداوند برایم دعاکن که خود را برهنه نسازم، که پیامبرصبرایش دعاکرد.