حضانت و نگهداری مجانی و خیرخواهانه
هرگاه در میان خویشاوندان کودک، کسی بود که اهلیت حضانت را داشت و حاضر بود داوطلبانه و مجانی حضانت او را بعهده بگیرد و مادرش حاضر نبود که جز با اجرت از او نگهداری‌کند، اگر پدر توانائی مالی داشته باشد مجبور می‌شود که مزد حضانت را به مادر بپردازد و نباید در این صورت کودک را به شخص داوطلب داد، بلکه باید پیش مادرش بماند و پدرش مزد وی را بپردازد. چون نگهداری مادر از هرکس دیگر بهتر است و پدر نیز توانائی پرداخت مزد نگهداری را دارد.
لیکن در حالتی که پدر تنگ دست باشد و کسی از خویشاوندان که اهلیت حضانت را دارد داوطلب باشد از او نگهداری کند چون پدر تنگ دست و فقیراست و نمی‌تواند مزد را بپردازد، بناچار بچه را بشخص داوطلب می‌سپارند. البته این و قتی است که نفقه بر پدر و اجب باشد. اگر بچه خود مالی داشته باشد از آن بروی نفقه می‌شود، در این صورت اگر داوطلبی باشدکه مجاناً از او نگهداری‌کند بخاطر حفظ مالش بچه را به وی می‌دهند، چون او هم خویشی دارد و هم اهلیت حضانت را دارد.
هرگاه پدر تنگ دست باشد و بچه هم مالی نداشته باشد و مادرش جز با اجرت حاضر به نگهداری از وی نباشد، و درمیان محارم کودک‌کسی حاضر به نگهداری از او نباشد، در این صورت مادر را مجبور می‌کنند که از او حضانت کند و اجرت و مزد آن دین و بدهی است بر پدر که تا آن را پرداخت نکند یا او را آزاد نکنند تبرئه نمی‌شود .