جهاد
جهاد از کلمه جهد بمعنی طاقت و مشقت گرفته شده است گفته میشود: جاهد، یجاهد، جهاداً و مجاهده این و قتی است که شخص تمام کوشش و نیروی خویش را بکار اندازد و بذل کند و مشقت و سختی را در جنگ با دشمن و دفاع تحمل نماید، که امروز بدان جنگ گفته میشود و جنگ یا حرب عبارت است از برخورد مسلحانه بین دو دولت یا بیشتر. جنگ و و قوع آن برای انسانها یک امر طبیعی است و کمتر امتی و نسلی است، که جنگ را ندیده باشد و شرایع و ادیان پیشین؛ نیز بدان اقرار کردهاند در اسفار تورات که در اختیار یهود است و شرایع و ادیان پیشین، نیز بدان اقرار کردهاند در اسفار تورات که در اختیار یهود است جنگ و حرب در زشتترین صورت تخریب و و یرانی و اهلاک و اسارت، بیان شده و مورد تصویب قرار گرفته است در سفر تثنیه در «الصحاح» بیست شماره ١٠ و بعد از آن آمده است: و قتی به شهری نزدیک آئی تا با آن جنگ نمائی آن را برای صلح ندا بکن و اگر ترا جواب صلح بدهد و دروازهها را برای تو بگشاید، آنگاه تمامی قومی که در آن یافت شوند، بتو جزیه دهند و ترا خدمت نمایند و اگر با تو صلح نکرده، با تو جنگ نمایند، پس آن را محاصره کن و چون یهوه خدایت آن را بدست تو سپارد، جمیع ذکورانش را بدم شمشیر بکش، لیکن زنان و اطفال و بهایم و آنچه درشهر باشد، یعنی تمام غنیمتش را برای خود به تاراج ببر و غنایم دشمنان خود را که یهوه خدایت بتو دهد، بخور با همه شهرهائی که از تو بسیار دورند که از شهرهای این امتها نباشند، چنین رفتار نما. اما از شهرهای این امتهائی که یهوه خدایت ترا بملکیت میدهد، هیچ ذی نفس را زنده مگذار بلکه ایشان را یعنی «حتیان» و «اموریان» و «کنعانیان» و «فرزیان» و «حویان» و «یبوسیان» را چنانکه یهوه خدایت ترا امر فرموده است، بالکل هلاک ساز کتاب مقدس سفر تنبیه اصحاح بیست شماره ١٠ تا ١٧ ص ٣٠٦ -٣٠٥) و در انجیل «متی» که در اختیار مسیحیان است در فصل دهم شماره ٣٤ و مابعد آن میگوید:
«گمان مبرید که آمدهام تا سلامتی بر زمین بگذارم نیامدهام تا سلامتی بگذارم بلکه شمشیر را. زیرا که آمدهام تا مرد را از پدر خود و دختر را از مادر خویش و عروس را از مادر شوهرش جدا سازم. و دشمنان شخص، اهل خانه او خواهند بود و هرکه پدر یا مادر را بیش از من دوست دارد، لایق من نباشد و هر که پسر یا دختر را از من زیاده دوست دارد، لایق من نباشد و هر که صلیب خود را برنداشته از عقب من نیاید، لایق من نباشد، هر که جان خود را دریابد آن را هلاک سازد و هرکه جان خود بخاطر من هلاک کرد، آن را خواهد دریافت». (انجیل متی فصل ١٠ و بعد شمارههای ٣٤ و ٤٠) ص ۱۶.
قانون بینالمللی نیز شرایط و اوضاعی را که جنگ درآن جایز و روا است مقرر داشته و برای آن قواعد و مبادئی و نظامهائی را و ضع کرده که از بدیها و بدبختیهای آن میکاهد، اگرچه بهنگام تطبیق و عمل هیچیک از آن مقررات پیاده نمیشود و مورد توجه قرارنمیگیرد.