۶- از نظر شرعی نمـازگزار مجاز است، کسی را که جلو وی می‌گذرد، از خود براند
اگر نمازگزار مانعی را پیش روی خود نهاده بود، می‌تواند در نماز مانع عبور کننده از جلو خود باشد، خواه انسان باشد یا حیوان. اما اگر مرور کننده از آنسوی مانع (ستره) بگذرد، نمازگزار مانع آن نشود و عبور آن برای نمازگزار زیانی ندارد.
از حمید بن هلال روایت است که گفته است: در حالیه من و یکنفر از دوستانـم، درباره حدیثی مذاکره می‌کردیـم، ابوالصالح السمان گفت: من با ابوسعید خدری، در روز جمعه نماز می‌گزاردم، او چیزی را پیش روی خود نهاده بود، که او را از مردم پنهان می‌کرد، در آن و قت جوانی از «بنی ابی معیط» و ارد شد و خواست از جلو ابوسعید عبور کند، ابوسعید بر سینه او زد و او را از خود راند، جوان نگاه کرد و جز آنجا راه عبوری نیافت، لذا دو باره برگشت و خواست از آنجا بگذرد، ابوسعید این بار سختتر از بار اول بر سینه او زد و او را از خود راند، آن جوان ایستاد و ابوسعید را ناسزا گفت. سپس مردم ازدحام کردند، آن جوان پیش مروان رفت و از ابـوسعید شکایت کرد. چون ابوسعید پیش مروان رفت، مروان گفت: چرا آن برادر زاده‌ات از تو شکایت می‌کند؟ ابوسعید گفت: از پیامبرصشنیده‌ام که می‌فرمود: «إذا صلى أحدكم إلى شئ یستره من الناس فأراد أحد أن یجتاز بین یدیه فلیدفعه فإن أبى فلیقاتله فإنما هو شیطان»«هرگاه یکی از شما نماز می‌خواند و چیزی را پیش روی خود نهاده بود، که او را از مردم پنهان می‌کرد، و کسی خواست از جلو او بگذرد، او را از خود براند، اگر عبور کننده امتناع و رزید و باز نگشت، با او جنگ کند، چه بی‌گمان او شیطان است». به روایت مسلم و بخاری.