وصیت واجب
قانون شماره ٧١ سال ١٣٦٥ هجری و سال ١٩٤٦ میلادی درباره وصیت و اجب صادر شده و احکام زیر را دربر دارد:
۱- هرگاه میت برای فرزندان و لد خودکه در حال حیات او مرده است و یا همراه او و لو حکماً مرده است، وصیت نکرده بود، باینکه فرزندان او استحقاق میراث او را داشته باشند، میراثی که اگر او بعد از مرگ میت زنده می‌ماند. (مقصود آنست که اگر جد مرده وصیت نکرده بود برای نوه‌هائی که پدرشان درحال حیات او مرده بود و نگفته بود در ارث، آنان را بجای پدرشان قرار دادم) در این حال برای فرع و لد میت یعنی نوه‌ها وصیت در حدود ثلث ترکه و اجب است، بشرط اینکه این فرع و ارث نباشد (یعنی جد آنان را بجای پدرشان قرار نداده باشد) و میت از طریق دیگری مقدار آنچه که برایش و اجب است بوی نداده باشد. و اگر آنچه که بفرع و لد داده است‌کمتر از مقدار و اجب بود، باید برایش تکمیل‌گردد. و به تکمیل آن وصیت و اجب میگردد. این وصیت برای اهل طبقه اول از قبیل اولاد پسران و دختران از اولاد صلبی که انتساب‌شان بمیت بوسیله مونث نیست، هرچه پایین بروند و اجب میگردد. مبنی براینکه هراصلی فرع خود را حجب می‌کند نه فرع غیر خود را و اینکه نصیب هراصلی برفرعش تقسیم می‌شود اگرچه قسمت میراث پایین آید. مانند اینکه اگر اصل یا اصولی که و سیله تقرب به میت هستند، بعد از او مرده باشند و مرگ‌شان بترتیب طبقات مرتب باشد.
۲- هرگاه میت برای‌کسی که وصیت برای او و اجب است، به بیش از بهره‌اش و صیت‌کرده بود، مازاد بر بهره جزو وصیت اختیاری است و اگر به کمتر از بهره‌اش و صیت‌کرده بود، و اجب است بهره‌اش تکمیل گردد، و اگر میت برای بعضی از کسانی که وصیت برایشان و اجب است، و صیت‌کرده بود و برای بعضی دیگر وصیت نکرده بود، برای آن‌ها نیز و اجب است که نصیب‌شان داده شود. بهره کسانی که برایشان وصیت نشده است‌گرفته می‌شود و بهره‌کسانی که برایشان وصیت شده به کمتر ازحد و اجب از باقی ثلث داده می‌شود. و اگرکم‌تر آمد از باقی ثلث و مقدار وصیت اختیاری داده می‌شود.
۳- وصیت و اجب بر دیگر و صایای میت مقدم داشته می‌شود، هرگاه میت برای کسانی که وصیت برایشان و اجب است، وصیت نکرده بود و یا برای غیر از آنان و صیت‌کرده بود، هریک از کسانی که وصیت برایشان و اجب است، مقدار نصیب خود را ازباقی ثلث ترکه می‌گیرند اگرکفایت می‌کرد و الا ازباقی ثلث ترکه و از آنچه که برای غیر آنان وصیت شده بود بهره‌شان داده می‌شود.