طلاق دادن زن آبستن
طلاق دادن زن حامله و آبستن، هر و قت باشد جایز است. زیرا مسلم و نسائی و ابن ماجه و ابوداود روایت کرده‌اند، که ابن عمر زنی را در حال حیض یک طلاقه کرده بود و عمر آن را برای پیامبرصبازگو کرد و پیامبرصگفت: «مره فلیراجعها، ثم لیطلقها إذا طهرت، أو وهی حامل»«به وی امرکن که بزنش مراجعه کند سپس و قتی او را طلاق دهد که در حال طهر و پاکی یا آبستن باشد». علماء نیز چنین گفته‌اند. جز اینکه حنفی‌ها در آن اختلاف دارند: ابوحنیفه و ابویوسف‌گفته‌اند: باید فاصله بین دو طلاق یک ماه باشد تا سه طلاقه کامل گردد. محمد و زفر گفته‌اند: نباید شوهرش او را بیش ازیک طلاق‌گوید و او را بحال خود بگذارد تا و ضع حمل می‌کند سپس بعد از و ضع حمل طلاق‌های دیگرش را نیز بگوید .
طلاق دادن زنی که یائسه است -یعنی بسنی رسیده که حامله نمی‌شود -وطلاق دادن زن صغیره و خردسال و زنی که حیض و قاعدگی او قطع شده و دیگر قاعده نمی‌شود:
طلاق دادن اینگونه زنان و قتی برابرسنت است، که یک طلاقه باشد و هیچ شرط دیگری ندارد.