فلسفه حرام بودن رباخواری
رباخواری در همه ادیان آسمانی حرام بوده است زیرا ضرر و زیان آن در جامعه فراوان است:
۱- ربا خواری موجب ایجاد دشمنی بین افراد جامعه شده و روح تعاون و همکاری را از بین می‌برد و همه ادیان آسمانی بویژه اسلام مردم را به تعاون و همکاری و همیاری و ایثار دعوت می‌کنند، و از خود خواهی و خودپسندی و سودجوئی شخصی و بهره‌کشی و سواستفاده از زحمات دیگران و استثمار نمودن افراد مردم، برحذر داشته‌اند.
۲- ربا خواری موجب ایجاد یک طبقه مرفه و خوشگذرانی میگردد، که خود به هیچ‌کاری تن نمی‌دهند و موجب تراکم و جمع شدن سرمایه و اموال در دست آن طبقه مخصوص میگردد، بدون اینکه زحمتی و رنجی را متحمل شده باشند. و آنان حکم گیاهان هرزه و طفیلی را پیدا می‌کنندکه از رنج دیگران تغذیه و رشد می‌کنند. و اسلام‌کار و عمل را تمجید می‌کند و برای کارگران احترام قایل است و بهترین و عالی‌ترین و سیله‌کسب را،کار می‌داند چون بیگمان کار مهارت و روح معنوی را در هر فردی بالا می‌برد.
۳- ربا خواری یکی از و سایل استعمارگران است و دامی است که استعمارگران بدان، ضعفا را شکار می‌کنند. لذا استعمارگران همیشه بدنبال تاجران و کشیشان می‌گردند و ما خود بوضوح و آشکارا آثار و نتایج ربا و رباخواری را درمیهن اسلامی خویش مشاهده می‌کنیم که چگونه آن را به استعمار مبتلا ساخته است.
۴- دین اسلام انسان مومن را دعوت می‌کند به این که مال خویش را بصورت قرض‌الحسنه و ام بدون سود و بهره به برادرانسانی و اسلامی خویش قرض بدهد، و نیازمندی وی را برطرف سازد و بهترین پاداش آن جهانی را بر آن مترتب دانسته است :
﴿وَمَآ ءَاتَیۡتُم مِّن رِّبٗا لِّیَرۡبُوَاْ فِیٓ أَمۡوَٰلِ ٱلنَّاسِ فَلَا یَرۡبُواْ عِندَ ٱللَّهِۖ وَمَآ ءَاتَیۡتُم مِّن زَكَوٰةٖ تُرِیدُونَ وَجۡهَ ٱللَّهِ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُضۡعِفُونَ٣٩﴾[الروم: ۳۹]. «و مالی که بخلق خدا بدهید تا بحساب مردم، در آن فزونی بدست آورید و به امید فزونی پاداش بیشتر، بدانان بدهید خداوند آن را افزونی نمی‌دهد بلکه آن را باطل میسازد و زیاد نمی‌شود و آنچه برای پاکی تن و مالتان بمردم می‌دهید و در آن رضای خدای تعالی را طلب هستید، شما چند برابر آن نزد خداوند مزد و پاداش می‌برید».