وقف بر نفس
برخی ازعلما و قف برنفس را صحیح می‌دانند، بدین استدلال کرده‌اند که مردی به پیامبرصگفت من دیناری دارم، پیامبرصگفت: «تصدق به على نفسك»«آن را بر نفس خویش صدقه کن». چون مقصود از و قف تقرب بخداوند است و خرج و هزینه بر نفس نیز تقرب بخداوند است و این قول ابوحنیفه و ابن ابی لیلی و ابویوسف و ارجح مذهب احمد و ابن شعبان از مالکیه و ابن سریج از شافعیه و ابن شبرمه و ابن الصباغ و عترت و اهل بیت میباشند.
بلکه بعضی از اهل بیت و قف کردن محجور علیه به سفه را بر نفس خویش سپس بر اولادش را نیز جایزدانسته‌اند چون حجر بخاطر محافظت بر اموال او است پس و قف کردن او بدینطرق، بهترین محافظت را برای آن تامین کرده است.
برخی از علما و قف برنفس را منع کرده‌اند، چون و قف بر نفس به ملکیت او در آوردن است و صحیح نیست که شخصی خود، چیزی را از خود، به ملکیت خود درآورد همانگونه که نمی‌تواند به خود بفروشد، یا بخود هبه کند چون پیامبرصگفت: «سبل الثمرة»تسبیل ثمره و در راه خدا قرار دادن آن، به ملکیت در آوردن آنست برای غیر. رای و مذهب امام شافعی و جمهور مالکیه و حنابله و محمد و ناصر بر این است.