منعقد شدن وقف
وقف عملی است درست و با یکی از دو چیز زیر منعقد می‌شود:
۱- فعل و کرداری که دال بر و قف باشد - امام شافعی می‌گوید تنها فعل کافی نیست بلکه قول نیز لازم است- مانند اینکه مسجدی را بسازد و در آن اذان نماز را بگوید و نیازی نیست که حاکم بوقف بودن آن حکم کند.
۲- قول بوقف که آن هم تقسیم می‌شود به «صالح» و «کنایه» قول صریح مثل اینکه و اقف و و قف کننده بگوید: وقفت= و قف کردم» و «حبست= مال خود را حبس کردم در راه خدا» و «سبلت= درراه خدا قرارش دادم» و ابد‌ت= تا آن را و قف کردم.
و قول کنائی مانند اینکه بگوید: «تصدقت= آن را صدقه کردم به نیت و قف» اما و قف تعلیقی بمرگ مثل اینکه بگوید: «خانه‌ام یا اسبم یا... بعد از مرگم و قف است» این‌هم جایز است، بر حسب ظاهر مذهب امام احمد، خرقی و غیر او آن را ذکر کرده‌اند. چون این‌ها جزو و صایا میباشند. پس تعلیق بعد از مرگ نیز جابز‌است چون وصیت میباشد.