فقه السنه

خلع در حالت حیض و حالت طهر و پاکی هردو جایز است

جواز خلع‌، مقید بوقت معین نیست‌، درحال حیض و درحال پاکی و طهر هردو جایز است چون خداوند آن را بطور مطلق بیان‌کرده و آن را به زمان خاصی مقید ننموده است‌. خداوند می‌فرماید: ﴿فَلَا جُنَاحَ عَلَیۡهِمَا فِیمَا ٱفۡتَدَتۡ بِهِۦۗ﴾[البقرة: ۲۲۹]. چون پیامبرصحکم خلع را نسبت به زن ثابت بن قیس بطور مطلق‌گفته است‌. بدون اینکه دراین باره تحقیق فرماید و تفصیل را از زن استفسارکند. بدیهی است که حالت حیض در زنان چیز نادری نیست‌، پس اگر لازم می‌بود، پیامبرصآن را از او سوال می‌کرد. امام شافعی گفته است عدم پی‌گیری تفصیل درباره قضایای احوالاتی که احتمال آن‌ها می‌رود، بمنزله عام بودن و شامل بودن همه احوال است و پیامبرصاز آن زن استفسار نکرد، که آیا درحال حیض است یا خیر؟ چیزی که مورد نهی و اقع شده طلاق در حال حیض است تا عده زن بدرازا نکشد. درباره خلع این مطلب مطرح نیست چون زن خود طالب فراق و جدائی است و نفس خویش را خلع می‌نماید و به طولانی بودن عده راضی است‌.