متعه یعنی نیکوئی و کمک مالی نسبت به زن طلاق داده شده و اجب است
هرگاه مردی زنش را پیش از آمیزش و و صلت جنسی طلاق داد و مهریه‌ای را برای او تعیین نکرده بود، بر وی و اجب است که بفراخور دارائیش به وی "متعه" پرداخت کند تا چیزی را که از اینراه از دست داده است، جبران نماید. و این پرداخت "متعه" عبارت است از تسریح جمیل و تسریح به احسان -به نیکوئی از او جدا شدن و او را رها ساختن- که در قرآن آمده است: ﴿...فَإِمْسَاكٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِیحٌ بِإِحْسَانٍ...﴾[البقرة:۲۲۹]. «یا آنان را به نیکوئی نگاه دارید، یا به نیکوئی و احسان، آنان را آزادکنید».باجماع علما زنی که با وی آمیزش نشده و مهریه‌ای برایش تعیین ننموده‌اند، جز «متعه» هیچ حقی دیگر ندارد و میزان پرداخت «متعه» نیز بسته به میزان ثروت و دارائی مرد در نوسان است و اختلاف دارد و حد و مرز مشخصی ندارد. خداوند می‌فرماید: ﴿لَا جُنَاحَ عَلَیْكُمْ إِنْ طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ مَا لَمْ تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِیضَةً وَمَتِّعُوهُنَّ عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَعَلَى الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ مَتَاعًا بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُحْسِنِینَ٢٣٦﴾[البقرة: ۲۳۶]. «اگر زنان را پیش ازآمیزش جنسی و تعیین مهریه، به عللی، طلاق دادید،گناهی بر شما نیست و در این موقع آن‌ها را با هدیه‌ای مناسب بهره‌مند سازید، آنکس که توانائی دارد به اندازه توانائیش و آنکس که تنگ دست است به اندازه خودش، هدیه‌ای شایسته و مناسب حال دهنده و گیرنده باشد و این بر نیکوکاران الزامی است».