سر بریدن جنین حیوان
هرگاه جنین زنده از شکم مادر بیرون آمد و زندگیش مشخص بود و اجب است که سربریده شود. و اگر درشکم مادرش بود و مادرش سربریده شد و همان ذبح و سربریدن مادرش، برای آن کفایت می‌کند، اگر در آنجا بمیرد یا نیمه جان بیرون آید. چون پیامبرصفرمود: «ذكاته ذكاة أمه»«سر بریدن جنین همان سر بریدن مادرش میباشد». احمد و ابن ماجه و ابوداود و ترمذی و دارقطنی و ابن حبان بگونه صحیح آن را از ابوسعید روایت کرده‌اند.
ابن المنذر گفت: از جمله کسانی که سر بریدن مادرش را برای جنین نیز کافی دانستهاند، بدون اینکه اشاره کنند باینکه آیا جنین شعور داشته باشد یا نداشته باشد، علی بن ابی‌طالب و سعید بن المسیب و احمد و اسحاق و شافعی بر آن هستند. ابن المنذر گفت: از هیچ یک از اصحاب و علماء روایت نشده است که جنین احتیاجی به سر بریدن مستقل داشته باشد مگر که از ابوحنیفه روایت شده است.
ابن القیم گفت: سنت صحیح و صریح و آشکار و محکم بدین و ارد شده است که سربریدن جنین همان سر بریدن مادرش میباشد و این خلاف اصول است که میته و مردار حرام است.
گفته‌اند: کسی که بر زبان وی از حرام بودن مردار سخن رفته است ماهی و ملخ را از مردار استثناء کرده است پس چگونه مردار جنین استثناء نمی‌شود در حالیکه جزئی از اجزاء مادرش میباشد و اثر سر بریدن در همه اجزاء و اعضاء آن جاری است و هر جزء‌ش احتیاج بیک سر بریدن مخصوص ندارد و جنین تابع مادرش میباشد و جزئی از آن است و اینست مقتضی اصول صحیح حتی اگر سنت هم از مباح بودن آن حرفی نمی‌زد.
پس چگونه حلال نیست و حال آنکه سنت ازمباح بودن آن سخن گفته و موافق با قیاس و اصول است پس نص و اصل و قیاس دراین مورد با هم متفق و سازگارند و لله الحمد.