فقه السنه

۳- کشت و زراعت خشخاش و حشیش به قصد فروش و استخراج ماده مخدر از آن‌ها برای استعمال شخصی یا برای تجارت‌

این‌کار بدون شک و بدلایل زیر حرام است‌:

او‌لا ابوداود و دیگران از ابن عباس روایت کرده‌اند، که پیامبرصگفت‌: «إن من حبس العنب أیام القطاف حتى یبیعه ممن یتخذه خمرا فقد تقحم النار» «‌بدرستی هرکس در هنگام رسیدن و چیدن انگور، آن را نگه دارد، تا اینکه آن را بکسی فروشد که از آن می و باده می‌سازد او خود را بآتش دوزخ انداخته است‌». از این نص بطور صریح و دلالت نص بر می‌آید که زراعت و کشت حشیش و افیون و خشخاش بدین‌منظور حرام می‌باشد.

ثانیا این عمل اعانه به معصیت است زیرا استعمال آن و تجارت بدان حرام و معصیت است‌، پس‌کشت آن وفروش آن اعانه به معصیت می‌باشد و قبلا گفتیم‌که اعانه به معصیت خود معصیت محسوب می‌گردد.

ثالثا کشت این مواد بدین‌منظور رضایت به استعمال آن از طرف مردم و تجارت کردن درآن است‌، بدیهی است‌که راضی بودن به معصیت نیز معصیت می‌باشد.

چون انکار نمودن با منکر و کارهای ناپسند، در هر حال بر مسلم واجب و فرض است یعنی مسلمان باید از عمل منکر و ناپسند به دل ناخشنود و دشمن آن باشد. بلکه در صحیح مسلم آمده است‌که پیامبرصگفت‌: «إن من لم ینكر المنكر بقلبه -بالمعنى الذی أسلفنا- لیس عنده من الایمان حبة خردل» «بدرستی‌کسیکه قلبا منکرزشتی و ناپسند نباشد، بدان معنی که گفتیم -‌باندازه یک دانه خردل ایمان در قلب او جای ندارد»‌. گذشته از آن ‌کشت و زراعت حشیش و افیون از جهت دیگری نیز معصیت است‌. زیرا وقتی‌که برابر قوانین مملکت‌کشت آن منع شده است‌،‌کشت آن حرام و معصیت است‌، چون اطاعت از ولی امر درکارهائی‌که معصیت و نافرمانی خدا و پیامبر نباشد، باجماع مسلمین واجب است‌، همانگونه‌که امام نووی درشرح خود بر مسلم در «باب طاعه الامراء» آن را ذکر نموده است‌. و استعمال مواد مخدر و تجارت در آن‌ها نیز بموجب این دلیل اخیرهم حرام می‌باشد.