دلیل شرعی اقرار
باجماع علماء برابرکتاب خدا و سنت نبوی اقرار یک عمل شرعی است. خداوند گوید: ﴿۞یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ كُونُواْ قَوَّٰمِینَ بِٱلۡقِسۡطِ شُهَدَآءَ لِلَّهِ وَلَوۡ عَلَىٰٓ أَنفُسِكُمۡ﴾[النساء: ۱۳۵]. «ای مومنان عدل و قسط را بپای دارید و برای رضایت خداوند گواهی دهید و حق را کتمان نکنید، اگرچه بر علیه نفس خودتان و بزیان آن باشد».پیامبرصگفت: «واغد یا أنیس على امرأة هذا فإن اعترفت فارجمها»«مردی مدعی بود که زنش مرتکب زنا شده است پیامبرصگفت ای انیس فردا پیش زن این مرد برو، اگر اعتراف کرد بزنا او را رجم کن». و باز هم‌گفت: «صل من قطعتك.وأحسن إلى من أساء إلیك.وقل الحق ولو على نفسك»«کسی که با تو قطع صله رحم کرده است تو به وی بپیوند و با اوصله رحم بجای آور و احسان و نیکی کن با کسی که با تو بدی کرده است، و حق را بگو اگرچه بزیان خودت باشد».
از ابوذر آمده است که گفت سرورم رسول اللهصبه من سفارش کرد که همواره بکسی بنگرم که از من پایینتر است و بکسی ننگرم که از من برتر است و اینکه دوستدار مساکین و فقیران و درویشان باشم و بدانان نزدیک گردم و صله رحم را بجای آورم حتی اگرچه با من قطع صله رحم کنند و جفا نمایند و اینکه حق را بگویم اگرچه تلخ باشد و بزیانم باشد و اینکه در راه خدا از ملامت ملامت‌گر نترسم و اینکه از کسی چیزی نخواهم و اهل توقع نباشم و اینکه بسیار ذکر «لا حول ولا قوة إلا بالله»را بر زبان رانم که این ذکر از جمله گنج‌های بهشت است. پیامبرصدرباره خون‌ها و جان‌ها و حدودات شرعی و مسایل مالی برطبق «اقرار» و اعتراف اقرار کننده عمل و حکم می‌کرد.