زخمی کردن حیوان به هنگام متعذر بودن سر بریدنش
حیوان حلال‌گوشت را، اگر ممکن شد باید آن را در محل مخصوصش سربرید و اگر سر بریدنش ممکن نشود، زخمی کردن آن، بجای سر بریدنش کفایت می‌کند مشروط براینکه زخم کاری و خون ریز باشد و منجر به قتل حیوان گردد.
رافع بن خدیج گوید: ما در سفری همراه پیامبرصبودیم، شتری از شتران قوم گریخت و اسبی نبود که به و سیله آن بتوانند او را برگردانند، لذا مردی بدان تیر انداخت و آن را بر جای نگاهداشت و پیامبرصگفت: «إن لهذه البهائم أوابد كأوابد الوحش، فما فعل منها هذا فافعلوا به هكذا»«بیگمان این حیوانات گاهی چون حیوانات و حشی رفتار می‌کنند، و و حشی می‌شوند و می‌گریزند، پس هر حیوان که مثل این شتر گریخت، شما نیز با آن چنین رفتار کنید». بروایت بخاری و مسلم.
احمد و صاحبان سنن از ابوالعشراء و او از پدرش روایت کرده‌اند که او گفت: ای رسول الله آیا جای ذبح جز گلو و گردن است؟ پیامبرصگفت: «لو طعنت فی فخذها أجزأ عنك»«اگر حیوانی فرار کند و سربریدنش ممکن نباشد زخمی‌کردن رانش هم کفایت می‌کند». ابوداود گفت: این مطلب تنها برای حیوان پرت شده یا متوحش و فراری جایز است؟ ترمذی گفت: و این در حال ضرورت است مانند حیوانی که تمرد و سرکشی می‌کند یا فرار می‌کند و ما بر آن دست نمی‌یابیم یا در دریا می‌افتد و احتمال غرق شدنش هست که آن را باکارد یا تیر می‌زنیم و خون از آن جاری میگردد سپس براثر آن خون ریزی می‌میرد گوشت آن حلال است.
بخاری از علی و ابن عباس و ابن عمر و عایشه روایت کرده است که اگر حیوانی ترا عاجز کرد و از عهده‌اش برنیامدی، حکم حیوان شکاری دارد و آنچه که در چاه می‌افتد ذبح شرعی آن بهرگونه که مقدور باشد جایز است.