تعریف و توصیف شرعی خلع
خلعی که اسلام آن را مباح نموده است ازخلع الثوب یعنی جامه را از تن بیرون آورد،گرفته شده است، زیرا زن جامه مرد و مرد جامه زن است، خداوند می‌فرماید: ﴿هُنَّ لِبَاسٞ لَّكُمۡ وَأَنتُمۡ لِبَاسٞ لَّهُنَّۗ﴾[البقرة: ۱۸۷]. «زنان شما لباس شما و شما لباس آنان هستید».این نوع جدا شدن را اسلام فدیه نام نهاده است، زیرا زن و سیله چیزی که به شوهرش می‌پردازد، فدیه نفس خود را می‌دهد و خویشتن را آزاد می‌کند و نفس خود را بازمی‌خرد.
فقهاء در تعریف خلع‌گفته‌اند: خلع آنست که شوهر در برابر عوض و بدلی، از زنش جدا شود و او را طلاق دهد.
دلیل خلع حدیثی است که بخاری و نسائی آن را از ابن عباس روایت‌کرده‌اند که گفت: زن ثابت بن قیس بن شماس بخدمت پیامبرصآمد و از شوهرش شکوه نمود
و‌گفت: ای رسول خدا، من می‌خواهم از شوهرم جدا شوم و این‌کار را بجهت بد اخلاقی و بی‌دینی او نمی‌کنم یعنی از اخلاق بد و نقصان دین او شکایت ندارم و لی از صورت ظاهری او خوشم نمی‌آید و او زشت چهره است و می‌ترسم که این
ناخوشایندی از او، مرا به تقصیر در انجام و ظایفم و ا دارد و کفران و ناسپاسی شوهر را دوست ندارم پیامبرصبه وی گفت: «أتردین علیه حدیقته؟» «آیا حاضر هستید باغی را که بتو داده است به وی پس بدهی». زن‌گفت: آری حاضرم. پیامبرصگفت: «اقبل الحدیقة وطلقها تطلیقة»«ای ثابت پس دادن باغ را از او بپذیر و او را یک طلاقه کن».