۱۵- بیرون رفتن از مسجد بعد اذان
از ترک پاسخ گفتن به موذن و بیرون رفتن از مسجد بعد از اذان، نهی شده است. مگر کسی که عذری داشته یا با قصد برگشتن، از مسجد بیرون رود. (پس هرکس که اذان می‌شنود، بدان پاسخ دهد، و بعد از آن از مسجد خارج نشود مگر اینکه عذری داشته باشد یا با قصد برگشتن...). از ابوهریره روایت شده که گفته است: پیامبرصبه ما فرمان داد: «إذا كنتم فی المسجد فنودی بالصلاة فلا یخرج أحدكم حتى یصلی»«هرگاه در مسجد بودید و اذان گفته شد، کسی از مسجد بیرون نرود تا اینکه نماز می‌گزارد». احمد آن را روایت کرده و «اسناد» آن «صحیح» است. از ابوالشعثاء از پدرش از ابوهریره روایت شده است که: مردی بعد از آنکه موذن اذان گفت از مسجد بیرون رفت، ابوهریره گفت: اما این مرد از فرمان ابوالقاسمصسر پیچید». مسلم و صاحبان سنن آن را روایت کرده‌اند.
از معاذ جهنی از پیامبرصروایت شده است که فرمود: «الجفاء كل الجفاء، والكفر والنفاق، من سمع منادی الله ینادی یدعو إلى الفلاح ولا یجیبه»«براستی ستم و ناسپاسی و نفاق است، کسی صدای منادی الله (: موذن) را بشنود که ندا می‌دهد و مردم را به رستگاری می‌خواند و او به وی پاسخ ندهد». احمد و طبرانی آن را روایت کرده‌اند. ترمذی گفته است: از بیش از یکنفر از یاران پیامبرصروایت شده است که گفته‌اند: «من سمع النداء فلم یجب فلا صلاة له»«کسی که اذان را بشنود و بدان جواب نگوید، نمازش کامل نیست». بعضی از اهل علم گفته‌اند:این حدیث بمنظور سخت گرفتن است تا هر کس اذان را شنید، آن را پاسخ گوید. برای هیچ کس روا نیست که نماز جماعت را ترک کند، مگر اینکه عذری داشته باشد.