۲- چه چیزی را می‌توان بصورت حایل و پوشش قرار داد؟
هرچیزی را که نماز گزار، آن را در پیش روی خود بگذارد و لو اینکه گوشه فرشش باشد، بدین سنت عمل کرده است. از صبره ابن معبد روایت است که، پیامبرصفرمود: «إذا صلى أحدكم فلیستتر لصلاته ولو بسهم»«هرگاه یکی از شما نماز خواند، چیزی را پیش روی خود بگذارد حتی اگر تیری هـم باشد». احمد آن را روایت کرده است و حاکـم نیز آن را روایت کرده و گفته بشـرط مسلم «صحیح» است. هیثمی گفته: رجال احمد برای ایـن حدیث، رجـال صحیح است. ابوهریره گفته است، ابوالقاسمصفرمود: «إذا صلى أحدكم فلیجعل تلقاء وجهه شیئا، فإن لم یجد شیئا فلینصب عصا، فإن لم یكن معه عصا فلیخط خطا ولا یضره ما مر بین یدیه»«هرگاه یکی از شما، نماز گزارد، چیزی را پیش روی خود قرار دهد، اگر چیزی نیافت، عصائی را نصب کند و اگر عصا همراهش نبود، خطی را پیش روی خود بکشد، آنوقت اگر کسی یا چیزی از جلو وی عبور و مرور کند او را زیان ندارد». احمد و ابوداود و ابن حبان آن را روایت کرده‌اند و ابن حبان و احمد و ابن المدینی آن را تصحیح کرده‌اند. بیهقی گفته است: این حدیث در این حکم اشکالی ندارد، ان شاء الله. از پیامبرصروایت شده است که او رو بروی ستونی که در مسجدش بود و همچنین رو بروی درخت و رو بروی تخت خوابی که عـایشه روی آن دراز کشـیده بود و رو بروی شترش و رو بروی جهاز شترش نیز نماز خوانده است. (بنابر این هر چیزی را می‌توان "ستره" و مانع قرار داد). از طلحه روایت شده است که: ما نماز می‌خواندیم و چهار پایان از جلو ما می‌گذشتند، آن را برای پیامبرصبازگو کردند، او فرمود: «مؤخرة الرحل تكون بین یدی أحدكم ثم لا یضره ما مر علیه»«اگر چوب آخر پالان و زین و جهاز شتر و ... را جلو روی خود بگذارید، چیزی که از جلو شما در نماز می‌گذرد، برای شما زیانی ندارد و نماز اشکال پیدا نمی‌کند». به روایت احمد و مسلم و ابوداود و ابن ماجه و ترمذی که آن را «حسن صحیح» دانسته است.