زیارت قبور
زیارت قبور برای مردان مستحب میباشد. زیرا امام احمد و مسلم و صاحبان سنن ازعبدالله بریده روایت‌کرده‌اندکه او از پدرش شنیده استکه: پیامبرصگفت: «كنت نهیتكم عن زیارة القبور، فزوروها.فإنها تذكركم الاخرة»«من شما را اززیارت قبور نهی‌کرده بودم. ازاین ببعد به زیارت قبور بروید زیرا این عمل آخرت و قیامت را بیاد شما می‌آورد». ابتدا چون با دوران جاهلیت قریب العهد بودند و ازآن‌کار منع شده بودند، زیرا در آن موقع ازگفتن سخنان زشت و ناروا پرهیز نمی‌کردند. و لی بعدا که اسلام در دل آن‌ها جای‌گرفت و احکام آن را شناختند، شارع مقدس بدانان اجازه دادند که قبور را زیارت کنند. از ابوهریره روایت است که پیامبرصبه زیارت قبر مادرش رفت و گریه کرد و اطرافیانش را نیز به‌گریه انداخت، و گفت: «استأذنت ربی أن استغفر لها، فلم یؤذن لی، واستأذنته أن أزور قبرها فأذن لی فزوروها، فإنها تذكر الموت» «از خدای خود کسب اجازه‌کردم تا برای مادرم طلب استغفار کنم، به من اجازه داده نشد، و از خداوند کسب اجازه‌کردم تا بزیارت او بروم، به من اجازه داده شد. پس به زیارت قبور بروید زیرا که یادآور مرگ است». بروایت احمد و مسلم و صاحبان سنن مگر ترمذی.
با توجه به اینکه مقصود و هدف از زیارت قبوریادآوری و عبرت‌گیری میباشد، زیارت قبور کافران نیز بدین‌منظور جایز است. اگر آن قبور مربوط به ستمکاران و مجرمانی است که خداوند آن‌ها را به سزای اعمال‌شان رسانده است، مستحب است به هنگام زیارت آن‌ها، بر حال خویشتن‌گریست و نیازمندی خویش را به پیشگاه خداوند، عرضه داشت. زیرا بخاری از ابن عمر روایت‌کرده است که پیامبرصو قتی که به «حجره» سرزمین «ثمود» رسیدند به یاران خود گفت: «لا تدخلوا على هؤلاء المعذبین إلا أن تكونوا باكین، فإن لم تكونوا باكین فلا تدخلوا علیهم لا یصیبكم ما أصابهم»«به میان‌گور این مردمان در عذاب نروید مگر با چشمان‌گریان، اگر چشمانتان‌گریان نیست به میان آنان مروید، تا آنچه بدانان رسیده است به شما نیزنرسد، (تا شما نیز به سرنوشت آنان گرفتار نشوید)».