نماز بر جنینی که سقط شده است
جنین اگر پیش از چهار ماهگی سقط کند، غسل و نماز ندارد، بلکه آن را، در پارچه‌ای. پیچیده و دفن می‌کنند. جمهور فقها دراین باره با هم اختلافی ندارند. اگر سقط جنین بعد از چهارماهگی باشد و صدائی یا عطسه‌ای یا حرکه‌ای که دال بر زندگی باشد ازاو سربزند، باتفاق رای فقها او را شسته و بروی نماز می‌خوانند. اگر آثارزندگی دروی دیده نشده باشد، بنا برای حنفی‌ها و امام مالک و اوزاعی و حسن بصری، نماز بر وی خوانده نمی‌شود. چون ترمذی و نسائی و ابن ماجه و بیهقی از جابر روایت‌کرده‌اندکه پیامبرصگفت: «إذا استهل السقط صلی علیه وورث»«هرگاه جنین سقط شده، نشانه‌های حیات و زندگی از خود بروز داد بر وی نماز خوانده می‌شود و احکام ارث نیز بر او جاری است». در حدیث آمده است که برای نماز خواندن، داشتن نشانه‌های زندگی شرط است. احمد و سعید بن المسیب و ابن سیرین و اسحاق بمفاد همین حدیث می‌گویند: باید او را غسل داد و بروی نماز خواند. درحدیث آمده است که برجنین سقط شده، نماز خوانده می‌شود، چون در آن روح دمیده شده است، همانگونه که اگر نشانه‌های زندگی را از خود بروز دهد، باید بر وی نماز خواند. پیامبرصخبر داده است که بعد از چهار ماهگی در جنین روح دمیده می‌شود. بعضی‌گفته‌اند: این حدیث مضطرب و مشوش است و حدیثی قویتر از آن با آن معارض میباشد پس نمی‌توان بدان استدلال‌کرد.