کسیکه بر اثر خوابیدن یا فراموشی وقت نماز را از دست می‌دهد
کسی که خوابش ببرد، یا و قت نماز را، فراموش کند، و قت نماز او هنگامی است که بیدار میگردد، یا بیادش میآید. (پس همان و قت باید نمازش را بخواند). زیرا ابوقتاده گفته است: نزد پیامبرصگفتند: خوابمان برده است به نماز نرسیده‌ایم، فرمود: «إنه لیس فی النوم تفریط إنما التفریط فی الیقظة، فإذا نسی أحدكم صلاة أو نام عنها فلیصلها إذا ذكرها»«بیگمان در خواب سهل‌انگاری و کوتاهی نیست بلکه سهل‌انگاری و کوتاهی تنها در بیداری است، هرگاه یکی از شما نمازش را فراموش کرد یا اینکه خوابش برد و در و قت خود به نماز نرسید، و قتی نمازش را بخواند که بیادش آمد، (یا از خواب بیداز شد)». نسائی و ترمذی آن را روایت کرده و ترمذی آن را صحیح دانسته است.
از انس روایت شده که پیامبرصفرمود: «من نسی صلاة فلیصلها إذا ذكرها لا كفارة لها إلا ذلك»«کسی که نمازش را فراموش می‌کند، هر و قت بیادش آمد آن را بگزارد، جز آن کفاره و تاوانی ندارد». بخاری و مسلم آن را روایت کرده‌اند.
از عمران بن حصین روایت است که گفت: «شبی همراه پیامبرصراه می‌رفتیم، و قتی که آخر شب فرا رسید یک مجلس عروسی برگزار شد، فردایش بموقع از خواب بیدار نشدیم تا اینکه گرمای خورشید بیدارمان کرد، هر یک از ما سراسیمه شده و با شتاب در صدد و ضو گرفتن برآمد، عمران گوید: پیامبرصدستور داد که مردم آرام شوند، سپس کوچ کردیم و رفتیم تا اینکه خورشید بلند گشت. آنگاه و ضو گرفت و فرمان داد که بلال بانگ گوید. آنگاه پیامبرصدو رکعت نماز سنت قبل از نماز صبح را بگزارد، سپس بلال اقامه گفت، و نماز را خواندیم، گفتند ای پیامبر خدای‌ص، آیا فردا آن نماز را در و قت صبح اعاده نکنیم؟ فرمود: «أینهاكم ربكم تعالى عن الربا ویقبله منكم»«آیا پروردگارتان شما را از«ربا» منع می‌کند و خود «ربا» را از شما می‌پذیرد؟». احمد و دیگران آن را روایت‌کرده‌اند.