سوگند لغو و حکم آن
یمین لغو: سوگندی است، بدون قصد سوگند خوردن، مانند سوگندهای تعارفی: بخدای باید بخوری یا بنوشی یا بیائی و امثال اینگونه تعارفات که شخصی قصد قسم خوردن ندارد، بلکه از سخنان ساقطه و بیهوده میباشند.
از حضرت عایشه روایت است که این آیه: ﴿لَّا یُؤَاخِذُكُمُ ٱللَّهُ بِٱللَّغۡوِ فِیٓ أَیۡمَٰنِكُمۡ﴾[البقرة: ۲۲۵]. «خداوند شما را با قسم‌های لغو و غیرجدی و بدون قصد مواخذه نمی‌کند».درباره قول مردی نازل شد که گفت: « لا والله .وبلى والله. وكلا والله».بروایت بخاری و مسلم و دیگران. مالک و علمای حنفی و لیث و اوزاعی گفته‌اند: «یمین لغو آنست که شخص بر چیزی قسم بخورد که گمان کند، راست است، سپس ظاهر می‌شودکه خلاف آن است، پس خطاء از آب درمی‌آید». از احمد دو روایت مانند هردو مذهب روایت شده‌اند.
حکم چنین قسمی آنست که کفاره و مواخذه ندارد.