رُقْبَی
«رقبی» آنست که کسی بکسی بگوید، خانه خود را بتو دادم و در زمان حیات و زندگیت آن را از آن تو ساختم، اگر تو پیش از من مردی، آن مال بملکیت من برگردد و اگر من پیش از تو مردم، آن مال رقبی از آن تو و نسل تو باشد، که هر یک از آن دو مراقب مرگ دیگری است و خانه رقبی از آن آن یکی خواهد شد، که می‌ماند.
مجاهد گفت: «عمری» آنست که کسی بکسی بگوید: آن چیز از آن تو است تا زنده هستی «وقتی که چنین گفت آن مال از آن او و رثه‌اش خواهد شد و «رقبی» آنست‌که‌کسی بکسی دیگر گوید: «منی و‌منك»«این چیز از من و از تو باشد یعنی هرکدام زنده ماند از آن او باشد».