فقه السنه

ماهی ‌نمک‌سود

بسیار پیش می‌آید که ماهی را نمک زده و خشک می‌کنند تا مدت زمان بیشتری بماند و از انواع مختلف و با اسم‌های مختلف ماهی را چنین می‌کنند که همگی آن‌ها بهر اسمی باشند پاک و حلال‌ گوشت هستند و مادام که ضرر نداشته باشند خوردن آن‌ها حلال است و اگر ضرر داشته باشند به جهت ضرر و زیان برای تندرستی حرام هستند.

د‌ر دیری از علمای مالکیه می‌گوید: آنچه که بدان باور دارم آنست که ماهی «فسیخ» که تا نمیرد نمک زده نمی‌شود و نگهداری نمی‌شود پاک است و خون جاری و قتی نجس است‌ که بیرون بیاید و بعد از مرگ ماهی اگر در آن خونی باشد، حکم خونی دارد که در رگ‌های حیوان ذبح شده شرعی باقیمانده ‌است پس رطوبت‌های خارج شده از آن بدون شک پاک می‌باشند.

علمای حنفی و حنبلی و بعضی از مالکیه نیز چنین نظری دارند.

«حیوان و جانورانی هستند که گاهی در خشکی و گاهی در دریا هستند».

ابن العربی گفته جانورانی که هم درخشکی و هم در دریا زندگی می‌کنند صحیح آنست که مردارشان حرام است‌.

چون دلیل حرمت و دلیل حلال بودن با هم متعارض هستند و احتیاطاً بدلیل حرمت عمل می‌شود اما غیر ابن العربی از علما می‌گویند هر چیزی که عملا دردریا باشد و در دریا بمیرد مردارش حلال است اگرچه امکان زندگی در خشکی را نیز داشته باشد مگر قور‌باغه که از کشتن آن نهی شده است‌.

از عبدالرحمن بن عثمان روایت شده که پزشکی در‌باره قور‌باغه‌ای که از آن دارو می‌گرفت از پیامبرصپرسش‌ کرد، پیامبرصاو را از کشتن آن نهی‌کرد . ابوداود و نسائی و احمد آن را روایت‌کرده و حاکم ابن حجر به صحیح بودن آن رای داده است.