پشیمان شدن از اقرار و اعتراف موجب سقوط حد است
علمای شافعی و حنفی و احمدگفته‌اند: پشیمان شدن و برگشت از اقرار موجب سقوط حد است چون احمد و ترمذی از ابوهریره روایت‌کرده‌اند: «ماعز وقتی دیدکه سنگ بشدت بسوی او پرتاب می‌شود و احساس الم و دردکرد فرارکرد تا این ازکنار مردی‌گذشت‌که استخوان فک شتر در دست داشت و او را با آن استخوان زد و مردم نیز شروع‌کردند به زدن او تا اینکه مرد، این واقعه را برای پیامبرصبازگوکردند پیامبرصگفت: «هلا تركتموه!؟» «چرا او را بحال خود نگذاشتید!؟» ترمذی آن را حدیث حسن دانسته است. و از جهات مختلف این روایت از ابوهریره نقل شده است. اه . ابوداود و نسائی از طریق جابر روایت کرده‌اندکه چیزی شبیه بدان‌که در ضمن آن آمده است که چون سنگ بر وی باریدن‌گرفت فریاد زد وگفت: ای قوم مرا پیش پیامبرصبرگردانید، براستی قوم من، مراگشتند و مرا فریب دادند و به من خبردادندکه پیامبرصمرا نمی‌کشد. و ما از او دست برنداشتیم تا اینکه او راکشتیم. چون نزد پیامبرصبرگشتیم و این ماجرا را برایش بازگو کردیم گفت: «فهلا تركتموه وجئتمونی به!!؟»«پس چرا او را رها نکردید و او را پیش من نیاوردید!!؟».