حکم ایلاء
هرگاه کسی سوگند یاد کند که با زن خود آمیزش و همبستری نکند، اگرد‌رخلال چهار ماه از و قتی که سوگند را یادکرده است با او نزدیکی و آمیزش جنسی نمود «ایلاء» پایان می‌یابد و بر او و اجب است که کفاره و تاوان شرعی شکستن قسم را پرداخت کند.
چنانچه چهار ماه بپایان رسید و با زنش آمیزش جنسی نکرد، جمهور علماء می‌گویند: زن حق دارد از شوهر مطالبه کند که یا با او آمیزش کند یا او را طلاق دهد. اگر شوهر از هر دوی آن‌ها امتناع و رزید، امام مالک می‌گوید:
حاکم حق دارد بمنظورجلوگیری اززیان و ضرر زن، اورا طلاق دهد. و برای امام شافعی و احمد و ظاهریه قاضی نمی‌تواند اورا طلاق دهد، بلکه باید شوهر را در تنگنا قراردهد و او را حبس و زندانی‌کند، تا خود زنش را طلاق دهد.ولی حنفیه می‌گویند چنانچه چهار ماه بپایان رسید و شوهر حاضر به آمیزش جنسی نشد، بمجرد تمام شدن مدت، زن خود بخود بصورت طلاق قطعی و طلاق بائنه، مطلقه محسوب می‌شود و دیگر شوهر حق ندارد به وی مراجعت کند، چون او در این مدت سوء استفاده کرده و از حق خویش استفاده ننموده است و بدون عذرو پوزش ازآمیزش با وی امتناع و رزیده است و حق همسرخود را ضایع کرده و نسبت به او ظلم و ستم کرده است.
امام مالک‌گوید: اگر کسی با ترک عمل زناشوئی قصد زیان و ضرر رساندن به زنش را داشته باشد حکم «ایلاء» درمورد وی اجرا می‌شود حتی اگرسوگند هم یاد نکرده باشد چون بهرحال زیان و ضررحاصل شده همانگونه که اگرقسم می‌خورد و زیان حاصل بود «ایلاء» بود، مادام که زیان و ضرر حاصل شود، حکم «ایلاء» ثابت میگردد اگرچه سوگند هم نخورده باشد.