کی مسح کردن و اجب میگردد
کسی که زخم یا شکستگی داشته باشد و بخواهد و ضو بگیرد یا غسل کند، بر وی و اجب است که اندام‌های خویش را، بشوید، حتی اگر با گرم کردن آب باشد. اگر احساس کند که شستن اندام آسیب دیده ضرر دارد، بدین معنی که این شستن موجب بیماری دیگری گردد، یا درد آن را افزایش دهد، یا اینکه بهبودی آن را، به تاخیر اندازد، فرضیت شستن آن، به فرض بودن مسح کردن آن، بوسیله‌ی آب، تبدیل میگردد. یعنی فرض میگردد که آن را با آب مسح کند نه اینکه آن را بشوید. اگر احساس کند که مسح با آب برای زخمش زیان‌آور است، بر وی و اجب میگردد که بر روی زخم نواری یا باندی بپیچد و یا بر روی شکستگی، تخته‌بندی = (جبیره) ببندد، بنحوی که چیزی بر اندام آسیب دیده اضافه نباشد، مگر برای ضرورت - یعنی تنها روی عضو آسیب دیده را بپوشاند -سپس بر روی آن جبیره یکبار مسح کند که همه را فرا گیرد. لازم نیست که قبل از "جبیره" یا «عصابه» اندام را پاکیزه نموده باشد و مدت زمان معینی نیز برای آن شرط نیست، بلکه تا زمانی که عذر باقی باشد، همیشه در هنگام و ضو یا غسل بر آن اندام، مسح‌کند.