۱۱- در مسجد سراغ گم شده را گرفتن و به خرید و فروش شعر خوانی پرداختن کراهت دارد
ابوهریره از پیامبرصروایت کرده است: «من سمع رجلا ینشد ضالة فی المسجد فلیقل: لا ردها الله علیك فإن المساجد لم تبن لهذا»«هرکس شنید که یکی در مسجد سراغ گم شده‌ای را می‌گیرد، بگوید: خداوند آن را به تو برنگرداند، چه مساجد را برای اینکار نساخته‌اند». به روایت مسلم.
باز هم از ابوهریره روایت است که پیامبرصفرمود: «إذا رأیتم من یبیع أو یبتاع فی المسجد فقولوا له: لا أربح الله تجارتك»«هرگاه دیدید که کسی در مسجد چیزی را می‌فروشد یا چیزی به وی فروخته می‌شود، به وی بگوئید: خداوند تجارت تو را سودآور نسازد». به روایت نسائی و ترمذی که او آن را «حسن» دانسته است.
از عبدالله بن عمر روایت است که: «پیامبرصاز خرید و فروش و خواندن اشعار و سراغ گمشده را گرفتن در مسجد و تراشیدن موی سر در روز جمعه پیش از نماز جمعه نهی فرمود». به روایت پنج نفر از محدثین بزرگ و تصحیح ترمذی.
شعری که از خواندن آن در مسجد نهی شده است شعری است که درباره هجو و بدگوئی از مسلمانی یا مدح و ستایش ستمکاری یا در ناسزا گوئی و امثال آن باشد. اما خواندن شعری که مشتمل باشد بر حکمت و اندرز و ستایش و مدح اسلام و تشویق به نیکوکاری، اشکالی ندارد. از ابوهریره روایت است که عمر بن خطاب دید که حسان بن ثابت در مسجد شعر می‌خواند، با نگاه خشم آلودی به وی خیره شد، حسان گفت: «من در مسجد شعر خود را برای کسی خوانده‌ام که از تو بهتر و بزرگتر بود»، سپس خطاب به ابوهریره گفت: ترا به خدا، از پیامبرصنشنیده‌ای که می‌فرمود: «برو از طرف من به مشرکین پاسخ ده، خداوندا او را با روح القدس موید گردان؟» ابوهریره گفت: «آری، شنیده‌ام». این حدیث متفق علیه است.