سواری گرفتن از حیوان اهداء شده برای قربانی
سواری گرفتن از شتران قربانی و بهره گرفتن از آن‌ها جایز میباشد، چون خداوند می‌فرماید: ﴿لَكُمۡ فِیهَا مَنَٰفِعُ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗى ثُمَّ مَحِلُّهَآ إِلَى ٱلۡبَیۡتِ ٱلۡعَتِیقِ٣٣﴾[الحج: ۳۳]. «شما را است در این حیوانات قربانی -شتران- انواع منفعت‌ها، به برنشستن به و قت حاجت و شیر آن‌ها خوردن به و قت ضرورت تا و قت نام برده یعنی تمام شدن عبادت و فرا رسیدن هنگام قربانی سپس قربانگاه آن‌ها به نزد این خانه محترم یعنی همه حرم است».ضحاک و عطاء گفته‌اند: این منافع عبارت است از سواری بوقت حاجت و بهره گرفتن از پشم و شیر آن‌ها. و اجل مسمّی آنست که قلاده بگردن آن‌ها آویخته شود تا مشخص گردند که به حرم شریف اهداء شده‌اند. و گفته‌اند: مراد از ﴿مَحِلُّهَآ إِلَى ٱلۡبَیۡتِ ٱلۡعَتِیقِ﴾روز قربانی است در منی. ابوهریره گوید: پیامبرصمردی را دیدکه شتری را.
برای قربانی می‌برد، فرمود سوار آن شود. آن مرد گفت شتر قربانی است. مرتبه دوم یا مرتبه سوم به وی گفت: و ای بر تو سوار آن شو. بروایت بخاری و مسلم و ابوداود و نسائی و این مذهب احمد و اسحاق و مشهور مذهب مالک است و شافعی گوید: بوقت حاجت سواری آن اشکالی ندارد.