مداوا با چیزی که حرام است
جمهور علما بر آنند که مداوا با شراب و امثال آن از چیزهای دیگر که حرامند، حرام است و به احادیث زیر استدلال کرده‌اند:
۱- بروایت مسلم و ابوداود و ترمذی از و ائل بن حجر حضرمی آمده استکه: طارق بن سوید درباره شربت می که جهت مداوا می‌ساخت از پیامبرصسئوال کرد. پیامبرصگفت: «إنها لیست بدواء، ولكنها داء» «بیگمان می‌درمان نیست بلکه آن خود درد است». از این حدیث برمی‌آیدکه مداوای با آن حرام است و خبر دادکه آن خود درد است.
۲- بروایت بیهقی و تصحیح ابن حبان ازام سلمه آمده است که پیامبرصگفت: «إن الله لم یجعل شفاءكم فیما حرم علیكم» «بیگمان خداوند شفای شما را در چیزی قرار نداده است که آن را بر شما حرام‌کرده باشد». بخاری آن را از ابن مسعود روایت کرده است.
۳- بروایت ابوداود از ابوالدرداء آمده است که پیامبرصفرمود: «إن الله أنزل الداء والدواء.وجعل لكل داء دواء.، فتداووا، ولا تتداووا بحرام» «خداوند هم درد و هم درمان آفریده است، پس مداواکنید و لی با حرام مداوا نکنید». در سند این حدیث اسماعیل بن عیاش وجود داردکه در میان شامیان موثوق به و در میان حجازیان ضعیف است.
۴- بروایت احمد و مسلم و ترمذی و ابن ماجه از ابوهریره آمده است‌که‌گفت: «پیامبرصاز درمان و دوائی خبیث و آلوده یعنی سم نهی‌کرده است».
ولی قطرات اندک می که ناپیدا است و مست‌کننده نیست اگر در ترکیب دارو وجود داشته باشد، حرام نیست و حکم حریر و ابریشم اندک در جامه را دارد. این سخن را صاحب المنار گفته است.