نشوز مرد = سرپیچی از انجام و ظایف و تمرد از حقوق زن
هرگاه زن نگران این باشدکه شوهرش بعلت پیری یا بیماری یا زشتی او از او روی برگرداند و و ظایف شوهر را نسبت به وی انجام ندهد، برآنان‌گناهی نیست که با هم صلح و سازش‌کنند و با هم توافق نمایند، اگرچه دراین سازش زن برای جلب رضایت شوهرش از بعضی از حقوق خویش صرف نظرکند و گذشت نماید. زیرا خداوند می‌فرماید:
﴿وَإِنِ ٱمۡرَأَةٌ خَافَتۡ مِنۢ بَعۡلِهَا نُشُوزًا أَوۡ إِعۡرَاضٗا فَلَا جُنَاحَ عَلَیۡهِمَآ أَن یُصۡلِحَا بَیۡنَهُمَا صُلۡحٗاۚ وَٱلصُّلۡحُ خَیۡرٞۗ﴾[النساء: ۱۲۸]. «هرگاه زنی ترس داشته باشدکه شوهرش در انجام و ظایف خود کوتاهی‌کند یا ترس ازاین داشته باشدکه از او روی بگرداند و نسبت به وی بی‌توجه باشد. دراین صورت برآنان گناهی نیست که در میان خود با هم توافق و صلح و سازش کنند و صلح و سازش از جدائی و طلاق بهتر است».بخاری درباره این آیه از عایشه روایت کرده که گفت: «این در حالی است که زن پیش شوهر خود میباشد که شوهر چیزی از او نمی‌خواهد و به وی توجهی ندارد و می‌خواهد او را طلاق دهد و زن دیگری را اختیارکند، دراین حال زن به شوهرخود می‌گوید: مرا نگهدار و طلاقم نده، با زن دیگری ازدواج‌کن و تو از نفقه من و نوبت خوابیدن پیش من معاف و آزاد هستید».
ابوداود از عایشه روایت کرده است که:
«سوده دختر زمعه و قتی که پیر شده بود می‌ترسید که پیامبرص- بعلت عدم رغبت به وی - از او جدا شود، گفت: ای رسول خدا من حاضرم نوبت همخوابگی و روزهای خویش را به عایشه و اگذار کنم و پیامبرصاین پیشنهاد وی را پذیرفت. و گفت: درباره این رویداد آیه: ﴿وَإِنِ ٱمۡرَأَةٌ ﴾نازل‌گردید] و بر این توافق صحه گذاشت -».
در مغنی آمده است: هرگاه زن با شوهر خود سازش و توافق کرد که از نوبت روزهای همخوابگی خود یا از نفقه خویش چشم پوشی کند یا از هر دوی آن‌ها بگذرد جایز است... هرگاه زن پشیمان شد می‌تواند این حقوق خویش را مطالبه‌کند.
اما احمدگفته است: اگرمردی مرتکب غیبت از زن خود گردد و به وی گوید: اگر به این غیبت من رضایت می‌دهی خوب، و الا خود بهتر می‌دانی، زن هم درپاسخ او می‌گوید: من راضی هستم، جایزمی‌باشد. و زن هروقت پشیمان شد می‌تواند ازاین رضایت برگردد.