حکم تلبیه
باجماع علما تلبیه یک عمل شرعی است. ام سلمه گفت: از پیامبرصشنیدم که می‌گفت: «یا آل محمد، من حج منكم فلیهل فی حجه أو حجته»«ای خانواده محمد هرکس از شما به حج می‌رود درحج خویش با صدای بلند تلبیه: لبیک اللهم لبیک ... را بگوید». بروایت احمد و ابن حیان.
درباره حکم تلبیه و و قت آن و کسی که آن را بتاخیر اندازد، اختلاف کرده‌اند: شافعی و احمد گفته‌اند: سنت میباشد و مستحب است که بلافاصله بعد از احرام، بدان شروع کرد. اگر نیت عبادت حج را کرد و تلبیه را نگفت، عبادت وی صحیح است و بدون اینکه فدیه‌ای برای آن لازم باشد، زیرا برای آنان احرام، تنها با نیت کردن منعقد میگردد.
حنفی‌ها می‌گویند: تلبیه و آنچه که بجای آن می‌نشیند و در معنی آن است مانند: تسبیح و راندن قربانی، از جمله شروط احرام میباشند. پس اگر نیت احرام کرد و تلبیه یا تسبیح را نگفت یا قربانی همراه نیاورد، احرام او صحیح نیست.
و از این بر میآید که آنان احرام را مرکب از مجموع نیت و عملی از اعمال حج می‌دانند. پس هرگاه نیت احرام‌کرد و عملی از اعمال عبادت، و حج را انجام داد، تسبیح یا تهلیل گفت یا قربانی همراه آورد و لی تلبیه را نگفت، احرام او منعقد میگردد و لی چون تلبیه را ترک کرده است باید قربانی کند و خونی بریزد. مشهور مذهب مالک آنست که تلبیه و اجب است، اگر کسی آن را ترک کند یا آن را همراه نیت احرام نگوید یا بین آن‌ها فاصله طولانی ایجادکند، بر او و اجب میگردد که بجای آن قربانی کند و فدیه بدهد.