اجاره کردن در برابر خوراک و لباس و پوشاک
در اینکه آیا اجاره کردن در برابر تامین خوراک و پوشاک جایزاست یا خیر؟ علما اختلاف دارند درباره حکم آن که گروهی آن را جایز می‌دانند و گروهی آن را جایز ندانسته‌اند و کسانی که آن را جایز دانستهاند بروایت احمد و ابن ماجه از قول عتبه بن الندر استناد کرده‌اند که گفت:ما در حضور پیامبرصبودیم که سوره «طسم» را خواند تا اینکه بداستان حضرت موسی رسید که گفت: «إن موسى أجر نفسه ثمان سنین أو عشر سنین على عفة فرجه وطعام بطنه» «براستی موسی÷ هشت سال یا ده سال در برابر حفظ عفت و پاکدامنی و استفاده مشروع از شهوت جنسی خود و سیر کردن شکمش و خوراکش، نفس خویش را به اجاره داد». و این مطلب از ابوبکر و عمر و ابوموسی نیز روایت شده است. و مالک و حنابله نیز بر آن مذهبند و ابوحنیفه چنین اجاره‌ای را برای دایه جایز دانسته است نه برای خادم...
امام شافعی و ابویوسف و محمد ابن الحسن شیبانی و هادویه و المنصور بالله گفته‌اند در این صورت چون هزینه خوراک و پوشاک که مال الاجاره است مجهول است صحیح نیست و مالکیه که چنین اجاره‌ای را جایز دانستهاند می‌گویند تعیین این هزینه برحسب عرف و عادت متعارف مردم است و گفته‌اند:اگرکسی بکسی دیگر بگوید: این محصول مرا درو کن نصف آن از آن تو باشد یا آن را به آرد تبدیل کن یا روغن زیتون را برایم بگیر، که نصف آن از آن تو باشد اگر گفت همین الان نصف آن را بتو دادم جایز است و لی اگر نصفی که بعدا از آن بیرون میآید اراده کند جایز نیست چون آن نصف مجهول است.