الرهن: گرو و رهینه
رهن در لغت بمعنی ثبوت و دوام و حبس، اطلاق می‌شود. نعمه راهبه یعنی نعمت ثابت و دائم است و ﴿كُلُّ نَفۡسِۢ بِمَا كَسَبَتۡ رَهِینَةٌ٣٨﴾[المدثر: ۳۸]. «هرنفسی و جانی در گروو حبس عمل و کسب خویش است دررستاخیز».و رهن درشرع عبارت است از در رهن و و ثیقه قراردادن چیزی که دارای قیمت و بها است و ارزش مالی دارد. از نظر شرع بعنوان و ثیقه قرض و بدهی بگونه‌ای که بازپرداخت آن و ام و بدهی را ممکن سازد یا بازپرداخت آن بدهی ازخود آن چیزبه و ثیقه نهاده شده‌گرفته شود یا از بعضی آن ممکن باشد. پس هرگاه‌کسی از دیگری تقاضای و امی و قرضی‌کرد، و حاضر شد ملکی یا حیوانی را در برابر این بدهی، درگرو او قرار دهد، و در اختیار او بگذارد تا اینکه بدهیش را می‌پردازد، آن را از نظر شرع و فقه «رهن» می‌نامند. و صاحب آن‌کالای بوثیقه نهاده شده را «راهن» گرو دهنده می‌نامند. و صاحب و ام و قرض دهنده را که و ثیقه را در اختیارگرفته و حبس کرده است، در برابر بدهی خویش، «مرتهن» می‌نامند و خود آن چیزی که برهن گذاشته شده است نیز «رهن» نامیده می‌شود.