اکراه و اجبار
اکراه یعنی حمل انسان و و اداشتن وی بکاری که طبعاً یا شرعاً آن را نمی‌خواهد و نام آن «کره» است. و در اصطلاح شرع و ا داشتن و حمل انسان بر چیزی است که آن را نمی‌خواهد و نمی‌پسندد، در برابر تهدید بقتل و کشتن و یا ضرب و کتک و شکنجه یا زندان کردن یا اتلاف مالش یا آزار و شکنجه شدید. در اجبار و اکراه شرط است که شخص مجبور شده ظن غالب داشته باشد، که اجبار کننده تهدید خود را عملی و اجرا می‌کند فرق نمی‌کند این اجبار و اکراه از طرف حاکم و قاضی یا دزدان یا دیگران باشد.
عمر خطاب گفت: اگر کسی را ترساندی یا زنجیر کردی یا زدی او از جان خود ایمن نیست یعنی مجبور و مکره بحساب میآید.
عبدالله بن مسعود گفت: هر صاحب قدرتی سخنی از من بخواهد که یک ضرب تازیانه یا دو ضربت تازیانه را از من دورسازد آن سخن را خواهم گفت. یعنی شرعاً مجبور و مکره بحساب خواهد آمد.
ابن حزم گفت برای این سخن ابن مسعود مخالفی از اصحاب سراغ ندارم.