۱۷- ماموم می‌تواند با وجود عذری امام را ترک کند و از نماز خارج شود
اگر امام نماز را طول دهد، ماموم می‌تواند قصد و نیت جدائی از امام را بکند و نماز خویش را تنها تمام کند. چنانچه برای وی بیماری پیش آید یا از ضایع شدن یا تلف شدن مالی نگران گردد یا رفقای خویش را از دست بدهد و از آنان عقب بماند، یا اینکه خواب بزوی غلبه نماید و امثال آن. در این حالات نیز ماموم می‌تواند نیت جدائی از امام کند و خود نماز خویش را تنها تمام کند و منتظر امام نباشد. چه گروه محدثین از جابر روایت کرده‌اند که گفته است: معاذ با پیامبرصنماز عشاء را می‌خواند، سپس به میان قوم خود برمی‌گشت و برایشان امامت می‌کرد، پیامبرصنماز عشاء را بتاخیر انداخت و معاذ با ایشان نماز خوانـد سپس سوی قـومش برگشت و در نماز سوره بقره را خواند، مردی از جماعت جدا شد و نماز خود را تنها خواند. به وی گفته شد، تو ای فلانی منافق شده‌ای، او گفت: من منافق نیستم و لی به حضور پیامبرصمی‌روم و به ایشان خبر می‌دهم. پس به خدمت پیامبرصرفت و داستان را برایش بازگو کرد. پیامبرصفرمود: «أفتان أنت یا معاذ، أفتان أنت یا معاذ، اقرأ سورة كذا وكذا»«مگر تو فتنه انگیزی ای معاذ؟ برو فلان سوره را و فلان سوره را بخوان».