شرایط صیغه بیع
در ایجاب و قبول که صیغه‌های عقد هستند شرایط زیر لازم است.
۱- که هردو با هم در یک مجلس با هم‌گفته شوند و فاصله مضری میان آنان نباشد یعنی در یک مجلس باشند بدون فاصله.
۲- در چیزی که تراضی برآن، از کالا و بهای آن و اجب است، باید ایجاب و قبول با هم توافق داشته باشند، اگر ایجاب و قبول توافق داشته باشند، اگر ایجاب و قبول توافق و تناسب نداشته باشند، بیع منعقد نمی‌شود برای مثال اگر بایع بگوید: این جامه را به پنج تومان به تو فروختم، و مشتری بگوید: آن را به چهار تومان قبول کردم، چون ایجاب و قبول با هم توافق و تناسب ندارند این بیع منعقد نمی‌شود.
۳- باید ایجاب و قبول به «صیغه» ماضی باشند -تا دلالت برتحقق و قوع رضایت طرفین‌کند- مانند اینکه بایع‌گوید: بعت = فروختم. مشتری‌گوید: قبلت = قبول کردم. یا بصیغه مضارعی باشدکه از آن اراده حال شده باشد، مثل ابیع = می‌فروشم، و اشتری =می‌خرم یعنی الان می‌فروشم و الان می‌خرم. اگر از صیغه مضارع اراده استقبال شود یا ادات استقبال محض بر سر آن درآید این و عده بیع است، نه خود بیع و و عده عقدی شرعاً عقد نیست و عقد شرعی بدان منعقد نمی‌شود و چنین عقدی صحیح نیست.