طلاق دادن به جهت غیبت شوهر
بمذهب امام مالک و احمد قاضی می‌تواند در صورت غیبت شوهر برای اینکه ضرر را از زن دفع کند او را طلاق دهد . پس هرگاه شوهر غیبت‌کند، زن می‌تواند خواهان طلاق و جدائی‌گردد، حتی اگر شوهر مالی داشته باشد که از آن نفقه وی تامین گردد بشرط آنکه:
۱- غیبت شوهر بدون عذر قابل قبول باشد.
۲- زن با غیبت شوهر متضررگردد.
۳- غیبت شوهر درشهری باشدکه زن درآنجا نیست یعنی شوهر درشهر محل سکونت زن نباشد.
۴- یک سال قمری بر زیان دیدن و متضرر بودن زن بگذرد.
بنابراین اگرغیبت شوهر موجه و توام با عذر مقبول باشد، مثل اینکه شوهربرای کسب علم و دانش غیبت‌کرده است یا در طلب تجارت و بازرگانی باشد. یا در شهر دیگرکارمند باشد یا در محل دوری، سرباز و نظامی باشد، در این صورت طلب طلاق و جدائی از زن پذیرفته نمی‌شود و همچنین اگر غیبت شوهر در شهر محل اقامت زن باشد نیز این درخواست از او پذیرفته نمی‌شود.
باز هم اگرشوهر از زنش دور باشد و بزنش ضرر برساند او می‌تواند بخاطر دوری او، تقاضای طلاق کند نه به خاطر غیبتش، لیکن باید یک سال قمری از این متضرر بودنش بگذرد و زن احساس و حشت و ترس کند و نگران ارتکاب کارهای حرام باشد .
گذشتن یک سال برای امام مالک است و برخی‌گفته‌اند سه سال و امام احمد گوید حداقل مدتی که زن می‌تواند بعد از آن، تقاضای طلاق‌کند شش ماه است.
زیرا این مدت بیشترین و قتی است که یک زن می‌تواند غیبت شوهرش را تحمل‌کند همانگونه که قبلا آن را از استفتاء عمر و فتوای حفصه دخترش، نقل‌کردیم.