نهی از الحاد و عصیان در حرم شریف
خداوند گوید: ﴿وَمَن یُرِدۡ فِیهِ بِإِلۡحَادِۢ بِظُلۡمٖ نُّذِقۡهُ مِنۡ عَذَابٍ أَلِیمٖ٢٥﴾[الحج: ۲۵]. «و هرکس خواهد که در آن -حرم شریف- شرک و رزد و -عصیان کند و برمردم ستمی نماید به یقین به وی بچشمانیم عذابی دردناک و سخت».ابوداود از موسی بن باذان روایت کرده است که گفت: پیش یعلی بن امیه رفتم که گفت: رسول خداصفرمود: «احتكار الطعام فی الحرم إلحاد فیه»«احتکار خوراکی‌ها در حرم شریف عصیان و گناه است در آن». و بخاری در تاریخ کبیر از یعلی بن امیه نقل می‌کند که عمر بن خطاب گفت: احتکار طعام الحاد است.
احمد از ابن عمر روایت کند که او به نزد ابن الزبیر رفت و دریافت که او در حجر اسماعیل نشسته است، بوی گفت: ای ابن الزبیر: پرهیز کن از اینکه در حرم خدا مرتکب الحاد و عصیان شوی، من گواهی می‌دهم که خود از پیامبرصشنیده‌ام که می‌گفت: «یحلها رجل من قریش»«حرمت آن را از میان می‌برد یکی از مردان قریش». و در روایت دیگری بجای «یحلها» «سیلحد» آمده است که اگر این گناه او را باگناهان انس و جن و زن کنند سنگینی‌گناه او بیشترخواهد بود، دقت کن که تو ای ابن الزبیر آن مرد نباشی. «سیلحد فیه رجل من قریش، له وزنت ذنوبه وذنوب الثقلین لوزنتها فانظر أن لا تكون هو». مجاهد گفته است ارتکاب گناهان در مکه چند برابر می‌شود، همانگونه که نیکی در آنجا چند برابر نیکی در جاهای دیگر می‌شود. از امام احمد سئوال شد که آیا بدی را بیش از یک بدی جزا باشد؟ گفت: نخیر، مگر در مکه که آن شهر بسیار بزرگ است یعنی ارتکاب بدی در آنجا بیش از یک بدی جزا و سزا دارد.