۱۳- با صدای بلند در مسجد حرف زدن
هرگونه صدای بلندی که موجب تشویش و حواس پرتی نمازگزاران گردد حرام است حتی اگر خواندن قرآن نیز باشد، باستثنای تدریس علوم (دینی) که آن حرام نیست. از ابن عمر روایت است که پیامبرصبه میان مردم بیرون آمد در حالیکه نماز می‌گزاردند و صدای قرائت آن‌ها بلند بود، فرمود: «إن المصلی یناجی ربه عزوجل فلینظر بم یناجیه؟ ولا یجهر بعضكم على بعض القرآن»«بی‌گمان نمازگزار در نماز، با پروردگار خویش راز و نیاز و مناجات می‌کند، متوجه باشد که با وی چه می‌گوید و چه مناجاتی را عرضه می‌دارد، و بعضی از شما صدای خود را با قرائت قرآن بر صدای دیگران بالا نبرد و بلند نکند». احمد با سند صحیح آن را روایت نموده است. از ابوسعید خدری روایت است که پیامبرصدر مسجد اعتکاف کرده بود، شنید که مردم با صدای بلند قرآن را می‌خوانند، او پرده را کنار زد و فرمود: «ألا أن كلكم مناج ربه فلا یوذین بعضكم بعضا ولا یرفع بعضكم على بعض فی القراءة»«آگاه باشید که بی‌گمان همه شما در حال مناجات با پروردگار خود هستید، بنابر این همدیگر را نیازارید و صدای خود را در قرائت قرآن آنچنان بلند نکنید که مزاحم قرائت دیگران باشید». به روایت ابوداود و نسائی و بیهقی و حاکم که آن را بشرط شیخین «صحیح» دانسته است.