۶- قضای سنت فجر (در صورتیکه فوت شود)
از ابوهریره روایت است که پیامبرصفرمود: «من لم یصل ركعتی الفجر حتى تطلع الشمس فلیصلها»«کسی که تا طلوع خورشید دو رکعت سنت فجر را نخوانده است، آن را بخواند». به روایت بیهقی. نووی اسناد آن را «جید» دانسته است.
از قیس بن عمر روایت است که او برای نماز صبح بیرون آمد و در مسجد دید که پیامبرصمشغول خواندن نماز صبح است، لذا نتوانست سنت فجر را بخواند، فورا با پیامبرصنماز صبح را خواند. سپس چـون نماز صبح تمام شد، برخاست و سنت فجر را بجای آورد. پیامبرصاز کنار او گذشت و فرمود: «ما هذه الصلاة؟»«این نماز چیست؟». او گفت: «سنت فجر است»، «پیامبرصحرفی نزد و سکوت فرمود». به روایت احمد و ابن خزیمه و ابن حبان و اصحاب سنن، مگر نسائی. عراقی اسناد آن را «حسن» دانسته است.
احمد و شیخین آن را از عمران بن حصین روایت کرده‌اند که: «پیامبرصو همراهانش یکبار در مسافرت خوابشان برده بود و به نماز صبح نرسیدند تا اینکه بر اثر حرارت و گرمای خورشید بیدار شدند، اندکی صبر کردند تا اینکه خورشید بلند شد، سپس دستور داد موذن اذان گفت، آنگاه دو رکعت سنت فجر را گزارده، سپس نماز صبح را خواند».
از ظاهر احادیث چنان بر میآید که پیش از طلوع خـورشید و بعد از آن می‌توان آن را قضا کرد، خواه با عذر یا بدون عذر، همراه با نماز صبح، یا تنها فوت شده باشد.