فقه السنه

قضای اعتکا‌ف

اگر کسی اعتکاف سنت را آغاز نمود، سپس آن را قطع ‌کرد، مستحب است‌ که آن را قضا کند. بعضی ‌گفته‌اند: قضای آن و اجب است. ترمذی گفته است: اهل علم درباره ‌کسیکه نیت اعتکاف کرده‌، سپس پیش از اینکه آن را تمام کند، آن را قطع نماید، اختلاف‌کرده‌اند: امام مالک گفته است: اگر اعتکاف را قطع کرد بروی و اجب است که آن را قضا کند، و استدلال نموده‌اند باینکه پیامبرصاز اعتکاف (‌دهه آخر رمضان‌) بیرون آمد، سپس ده روز از شوال بجای آن‌ها اعتکاف کرد. امام شافعی ‌گفته است: اگر اعتکاف نذری یا اعتکاف و اجبی نباشد، بلکه اعتکاف سنت باشد و از آن بیرون آمد، قضای آن و اجب نیست مگر اینکه او از روی اختیار آن را قضا کند. امام شافعی ‌گفته است: «‌‌هر عملی که بتوانی در آن داخل نشوی (‌هر عملی که و اجب نباشد). چون بدان داخل شدی (‌آن را شروع کردی‌) و بعداً آن را ناتمام گذاشتی بر تو و اجب نیست که آن را قضا کنی مگر حج و عمره که قضای آن‌ها و اجب است‌«‌. اما کسی که نذر کرد که یک روز یا چند روزی اعتکاف کند و بدان شروع نمود و آن را تباه ساخت‌، باتفاق همه پیشوایان فقه بروی و اجب است که هر و قت توانست آن را قضا کند. اگرپیش از قضای آن مرد، لازم نیست کسی بجای وی آن را قضا کند. امام احمد می‌گوید: و اجب است که و لی او آن را قضا کند. عبدالرزاق از عبدالکریم بن امیه روایت کرده است که گفت: از عبدالله بن عبدالله بن عتبه شنیدم که می‌گفت: مادرم مرده بود و بر وی قضای اعتکاف بود، در این باره از ابن عباس پرسیدم گفت: بجای او اعتکاف کن و روزه بگیر از سعید بن منصور روایت شده است که حضرت عایشه بجای برادرش که مرده بود، اعتکاف کرد.