فقه السنه

۷- تکبیرهای انتقال‌

سنت است‌ که نمازگزار در هر بلند شدن و فرود آمدن و قیام و قعود در نماز تکبیر بگوید مگر در موقع برخاستن از رکوع که می‌گوید: «سمع الله لمن حمده»ابن مسعود گفته است‌: پیامبرصرا دیده‌ام که در هر فرود آمدن و بلند شدن و قیام و قعودی تکبیر می‌گفت‌. احمد و نسائی و ترمذی آن را روایت‌ کرده‌اند و ترمذی آن را «‌صحیح» دانسته است‌٠ سپس‌ گفته است‌: اصحاب پیامبرصاز جمله ابوبکر و عمر و عثمان و علی و دیگران و تابعین چنین می‌کردند. و عمل فقهاء نیز چنین است‌.

پایان سخن ترمذی‌ از ابوبکر بن عبدالرحمن بن الحارث روایت شده است‌ که او از ابوهریره شنیده است که می‌گفت: «‌پیامبرصهر و قت به نماز می‌ایستاد تکبیر می‌گفت (‌تکبیره‌ الاحرام‌)‌، سپس‌ که به رکوع می‌رفت تکبیرمی‌گفت‌، سپس و قتی که پشتش را راست می‌کرد و از رکوع بلند می‌شد می‌گفت: «سمع الله لمن حمده»، چون راست می‌ایستاد قبل از اینکه به سجده برود می‌گفت: «ربنا لك الحمد». سپس چون برای سجده فرود می‌آمد نیز تکبیر می‌گفت‌، سپس چون سر از سجده برمی‌داشت تکبیر می‌گفت (‌برای رفتن به سجده دوم نیز تکبیر می‌گفت‌) سپس چون پس از دو سجده برمی‌خاست نیز تکبیر می‌گفت‌. بعد در هر رکعتی چنین می‌کرد تا نماز به پایان می‌رسید. و این بود کیفیت نماز پیامبرصتا اینکه از دنیا رحلت ‌کرد». احمد و بخاری و مسلم و ابوداود آن را روایت ‌کرده‌اند.

عکرمه ‌گفته است‌: به ابن عباس‌ گفتم: «در بطحاء نماز ظهر را پشت سر پیرمرد احمقی بجای آوردم‌، او بیست و دو بار تکبیر می‌گفت‌، هر و قت سجده می‌رفت تکبیر می‌گفت و چون سرش را برمی‌داشت تکبیر می‌گفت‌، ابن عباس گفت‌: این کیفیت نماز پیامبرصمی‌باشد». احمد و بخاری آن را روایت‌ کرده‌اند. و مستحب است‌ که ابتدای تکبیر بوقت آغاز انتقال از حالتی به حالت دیگر باشد.