فقه السنه

زکات مهریه و کا‌بین زن

امام ابوحنیفه می‌فرماید: از مهریه زن زکات و اجب نیست‌، چه آن بدل است از چیزی که مال محسوب نمی‌گردد. مگر اینکه مهریه را و صول نماید که در آن صورت زکات آن و اجب است. بنابراین پیش از و صول و دریافت آن‌، از آن زکاتی نیست‌، همانگونه‌ که دین عقد به ‌کتابت نیز تا و صول نگردد، از آن زکاتی پرداخت نمی‌گردد. بعد از دریافت مهریه‌، و قتی از آن زکات پرداخت می‌شودکه به حد نصاب برسد و یکسال از آن هم بگذرد. اگر مبلغ مهریه و صولی به حد نصاب نرسد، و لی آن زن بغیر از مهریه خود نیز مالی داردکه در آن صورت مهریه را بدان اضافه نموده و پس از گذشت یکسال از آن کات پرداخت می‌کند. امام شافعی می‌گوید:زن ملزم است به اینکه درآخر سال ازبابت همه مهریه‌اش زکات پرداخت‌کند، اگرچه هنوز زن پیش شوهر نرفته و با او همخوابه نشده باشد. اگرچه در این صورت مهریه بوسیله فسخ نکاح یا ارتداد و یا غیر آن در معرض ازبین رفتن است و یا ممکن است طلاق پیش آید که مهریه نصف می‌گردد.

حنبلی‌ها می‌گویند: مهریه‌ای که در ذمه شوهر باشد، بمنزله طلب و و ام زن از بابت زکات‌، حکم دیون را دارد،‌ که اگر شوهر ثروتمند و قادر به پرداخت مهریه باشد زکات آن و اجب می‌باشد، همینکه آن را و صول ‌کرد باید زکات مدت ‌گذشته آن را بپردازد. اگر مهریه برعهده‌ کسی باشد که تنگدست است یا اینکه آن را انکار می‌کند، «‌‌خرقی»‌ از حنابله می‌گوید: باز هم زکات آن و اجب است. فرق نمی‌کند که پیش از همخوابه شدن یا بعد از همخوابه شدن باشد. اگر نصف مهریه بوسیله طلاق پیش از همخوابه شدن ساقط شد و زن نصف مهریه را و صول نمود؛ او باید فقط از بابت آن نصفی که گرفته است‌، زکات بپردازد. اگر آن زن تلاش‌ کرد برای «‌‌فسخ‌«‌ نکاح خود و همه مهریه از اینجهت ساقط شد، بر وی زکاتی نیست.